Γενικά

Ταξίδεψε με το ποδήλατο του από την Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα (εικόνες)

Ήθελε να γνωρίσει τις ρίζες του και να δοκιμάσει τις αντοχές του αφού ήρθε αντιμέτωπος με δύσκολες συνθήκες

Ο Γιώργος Λυπηρίδης, ξεκίνησε με ποδήλατο από την Παναγία Σουμελά του Βερμίου προς την Τραπεζούντα για να εκπληρώσει το δικό του όνειρο. Να γνωρίσει τις ρίζες του.

“Ήθελα να μπω στη διαδικασία του ανθρώπου που επιστρέφει κάπου όπου ζούσαν οι πρόγονοί του, να δει τον κόσμο με τα μάτια τους”, ανέφερε ο 34χρονος, στον ραδιοφωνικό σταθμό “ 104,9 FM”.

Γεννημένος στην Τιφλίδα της Γεωργίας, ήρθε στην Ελλάδα στα οχτώ του χρόνια. Η μητέρα του, ήταν Ρωσίδα αλλά έμαθε κι αυτή ελληνικά. Ακόμα, ανέφερε, Η καταγωγή της οικογένειας μας ήταν από το χωριό Παρτίν του Πόντου, 180 χλμ από την Τραπεζούντα, οπότε ήθελα να δω και εγώ τις ρίζες μου ενώ συνέχισε ότι το ταξίδι με το ποδήλατό του, είχε χρονικό ορίζοντα δέκα ημερών ως τον τελικό προορισμό.

“Ξημερώματα Δεκαπενταύγουστου ξεκινήσαμε παρέα με τον φίλο ποδηλάτη, Κωνσταντίνο Μαρτζέκη, από το μοναστήρι της Βέροιας. Καθημερινά, διανύαμε 200 χιλιόμετρα την ημέρα”. 

Στο Terkidag (Ραιδεστός), βρήκε το γλυπτό “Τρωάδες” του φίλου και συμπατριώτη του γλύπτη Οδυσσέα Τοσουνίδη. Το γλυπτό τοποθετήθηκε εκεί πριν από μερικά χρόνια, έπειτα από ένα διεθνές συμπόσιο γλυπτικής. Ωστόσο, το ταξίδι του, ήταν αρκετά δύσκολο αφού ταξίδευε μόνος, κοιμόταν στην ύπαιθρο ή σε κάποιο βενζινάδικο ενώ έτρωγε ελάχιστα. Όμως, όπως, είπε, δεν φοβήθηκε στιγμή.

Επιπλέον, ανέφερε ότι “ Όταν έφτασα στη Σαψούντα ήταν σαν να ήξερα το μέρος και τους ανθρώπους. Ο δρόμος προς την Παναγία Σουμελά από κει και πέρα έγινε πιο "ανοικτός", παρόλο που από κάποιο σημεία ξεκίνησε η ανηφόρα, έφτασα σα να έβγαλα φτερά”.

Παράλληλα, αποκάλυψε ότι, πριν φύγει από τη μονή του Βερμίου είχε πάρει μαζί του ένα κερί για να το ανάψει στην Τραπεζούντα. Το κερί έσπασε σε πολλά μικρά κομμάτια στη διάρκεια του ταξιδιού, αλλά τα άναψε όλα, ένα- ένα. Αν και το μοναστήρι ήταν κλειστό, λόγω εργασιών αναστήλωσης, εκείνος, είπε, ” Αισθάνθηκα έτσι και αλλιώς ανεξήγητη συγκίνηση. Δεν ήταν μόνο από τη χαρά που πέτυχα τον στόχο. Ήταν αυτό, που λέμε, μίλησε μέσα μου η μνήμη θαμμένη στα κύτταρα”.

Στο τέλος, ανέφερε, για το ταξίδι του, “Αν έχεις κάτι στο μυαλό σου, το καλό είναι να το προσπαθήσεις. Στο τέλος παίρνεις την ανταμοιβή σου, από την αίσθηση και μόνο ότι πέτυχες κάτι τόσο ωραίο”, ενώ, ταυτόχρονα, σχεδιάζει το επόμενο ταξίδι του με το ποδήλατο για το χωριό του στη Γεωργία, το Τσιχιτζβάρι, για να ανάψει ένα κερί στον τάφο των προγόνων του.