Γενικά

Πέθανε ο Χρήστος Ζυγομαλάς

Ο συνοδοιπόρος του Νικόλα Άσιμου, έχασε την μάχη με την επάρατη νόσο, αφήνοντας πίσω του πλούσια παρακαταθήκη.

Την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 68 ετών, ο Χρήστος Ζυγομαλάς. Ήταν ο πρώτος τροβαδούρος των Εξαρχείων, συνοδοιπόρος του Νικόλα Άσιμου, γλύπτης, ζωγράφος, ποιητής, συγγραφέας και τραγουδοποιός.

Άφησε την τελευταία του πνοή, στις 8 παρά τέταρτο το πρωί, στο Νοσοκομείο Σωτηρία. Η κηδεία του θα γίνει το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου, στις 11 π.μ στο Νεκροταφείο Καλλιθέας.

Πριν δύο χρόνια, είχε διαγνωστεί με κακοήθη όγκο στον εγκέφαλο. Οι γιατροί του πρότειναν εγχείρηση, αλλά αυτός αρνιόταν πεισματικά να την κάνει, πιστεύοντας πως θα γινόταν καλά με εναλλακτικές μεθόδους. Πέρυσι, δέχθηκε μόνο χημειοθεραπεία, από τον Απρίλιο μέχρι τον Μάιο. Η κατάστασή του, επιδεινώθηκε μετά τις Φωτιές στη Δυτική Αττική, αφού υπέστη ισχυρότατο σοκ, κινδυνεύοντας να καεί, καθώς βρισκόταν την αποφράδα ημέρα στο Μάτι.

Ο Ζυγομαλάς γεννήθηκε το 1951, και φαινόταν ένα παιδί σαν όλα τ’ άλλα, μέχρι το 1973. Τότε,  και ενώ είναι πρωτοετής φοιτητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, μπλέκει με τους «ιστορικούς τρελούς», δηλαδή την ψυχεδελική νεολαία που αλωνίζει την Πλάκα. Γίνεται φρίκος, ακούει και παίζει ροκ μουσική, και συμμετέχει σε διάφορα «ξαφνιάσματα» που συνήθιζαν να κάνουν τότε οι φρίκοι.

Το 1974 εγκαταλείπει τη σχολή του, και, από την Πλάκα, μεταφέρει τη δράση του στα Εξάρχεια, όπου και νοικιάζει σπίτι στην οδό Οικονόμου. Μετέχει στην ομάδα «Χταπόδια» του θρυλικού βιβλιοπωλείου Octopus αλλά, κυρίως, αναλαμβάνει δράση απόγευμα με ξημέρωμα, οπότε και με άλλους αναρχοροκάδες, ανεβαίνουν στον Λόφο του Στρέφη για να αδράξουν τη στιγμή.

Με τον Νικόλα Άσιμο συναντάται για πρώτη φορά το 1977 και γίνονται κολλητοί φίλοι. Είναι τότε που μαζί με άλλους αποτελούν τους πρώτους «Κροκανθρώπους», κατά τη θεώρηση του «Κροκ» του Άσιμου. Τι είναι οι «Κροκάνθρωποι»; Μια ομάδα ντανταϊστικού ήθους, που δημιουργεί καταστάσεις (συμβάντα) με στόχο την αποκόλληση του θεατή από την τυραννία του θεάματος. Οι dada, οι Καταστασιακοί, οι Φουτουριστές, ο Μαχαρίσι, ο Καστανέντα, είναι συνήθεις αναφορές της ομάδας.

Το 1995 γράφει το τραγούδι «Πέρασαν πολλά», ως αφιέρωμα στα παιδιά εκείνης της παρέας και όσων έζησε μαζί τους, στιγμές που του έμειναν ανεξίτηλες και τις θυμάται με νοσταλγία.

Αντιπροσωπευτική συλλογή των τραγουδιών του είναι «ΤΟ XΕΝΕRΩΜΑ» με υπότιτλο ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ, που κυκλοφόρησε σε CD το 1996 αφού είχε γίνει πρώτα κασέτα το 1982, στα πρότυπα των «παράνομων» κασετών που έβγαζε ο Άσιμος. Η κασέτα περιλαμβάνει τραγούδια του, περιόδου 1974-1981, και το cd επιπλέον νέες ηχογραφήσεις των ίδιων τραγουδιών που έκανε το 1996. Στο cd, υπάρχει και το πολύ τρυφερό τραγούδι του «Σοκολάτα Παγωτό» που ερμηνεύει με τη μικρούλα τότε κόρη του, Αριάδνη.

Σημαντικό είναι και το εικαστικό του έργο –μέσα από τη συμμετοχή του με πίνακες και Γλυπτά, σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.