Η παγίδα του χρόνου για Νίκολιτς και Μπενίτεθ
Ελάχιστες στιγμές μετά την νίκη της ΑΕΚ επί του Παναιτωλικού ο Μάρκο Νίκολιτς στις πρώτες του δηλώσεις, τόνισε… αστειευόμενος πως η έννοια του χρόνου είναι από τα πιο δύσκολα ζητήματα στον κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Φαντάζομαι πως δεν το είπε για τα ελληνικά ρολόγια, αλλά για το μέγεθος της υπομονής και πίστης στο πλάνο που (δεν) χαρακτηρίζει τις ελληνικές ομάδες, αλλά και όλους εκείνους που τις περιβάλουν.
Έχοντας συμπληρώσει πριν από λίγες μέρες τους πρώτους τέσσερις μήνες στην χώρα μας ο Σέρβος προσπαθεί με τον τρόπο του να επικοινωνήσει με λίγα λόγια πως κάθε αρχή και δύσκολη. Σε ένα νέο project εξ ολοκλήρου διαφορετικό ποδοσφαιρικά συγκριτικά με την πρότερη κατάσταση, με πολλές αλλαγές παικτών και αρκετές ακόμη να αναμένονται, η κατάκτηση της σταθερότητας και της πρωταθληματικής νοοτροπίας απαιτεί χρόνο. Χρόνο και στραβοπατήματα. Αυτό είναι και το φυσιολογικό άλλωστε. Κάθε τι που δημιουργείται, χρειάζεται να δοκιμαστεί και να σκληραγωγηθεί, μέχρι να καταφέρει να φτάσει στην τελική του μορφή. Το ίδιο συμβαίνει και με την ΑΕΚ, όπου ο Σέρβος ηγείται της δημιουργίας μίας ομάδας που την δεδομένη στιγμή συγκριτικά με τους αντιπάλους και ανταγωνιστές της, τής λείπουν σημαντικά κομμάτια του παζλ προκειμένου να παρουσιαστεί ολοκληρωμένο.
Προφανώς η παραδοχή αδυναμίας στην Ελλάδα είναι κάτι το… απαγορευμένο για τον Έλληνα φίλαθλο που έχει καλώς ή κακώς την απαίτηση η ομάδα του να πρωταγωνιστεί κάθε χρόνο, ανεξαρτήτων των συνθηκών που εκείνη βρίσκεται. Στα δικά μου τα μάτια, μπορεί να μοιάζει σκληρό αλλά είναι το μόνο λογικό μονοπάτι που πρέπει να διανύσει η ΑΕΚ για να μπορεί να θεωρηθεί ξανά διεκδικήτρια του τίτλου και να έχει ξανά ρόλο πρωταγωνιστή. Η επικοινωνία δηλαδή της… υπομονής στον κόσμο. Το έχει κάνει στο παρελθόν και ο Λουτσέσκου στον ΠΑΟΚ. Συμβαίνει σε όλους δηλαδή και αυτό είναι και το φυσιολογικό. Μία ομάδα όπως η ΑΕΚ που ανοίγει έναν καινούριο κύκλο προσπαθώντας ακόμα να απαλλαγεί από το παρελθόν της, και να έχει να διαχειριστεί παράλληλα και την απαίτηση του πρωταθλητισμού μόνο δυσκολότερο μπορεί να κάνει το έργο του Σέρβου προπονητή και των παικτών του ενόψει της συνέχειας.
Σε αντίστοιχη συνθήκη ζωής βρίσκεται και ο Παναθηναϊκός του Ράφα Μπενίτεθ. Ο Ισπανός το ψέλλισε ξανά μετά την ήττα από τον Βόλο. Συγγνώμη για το αποτέλεσμα, αλλά χρειαζόμαστε χρόνο. Κάθε νέο πρότζεκτ, οφείλει να στηριχθεί σε μία ορθή χρονική βάση. Και χτίσιμο ομάδας και απαίτηση πρωταθλητισμού δύσκολα συνδυάζονται και συνήθως τα αποτελέσματα που φέρνει αυτός ο συνδυασμός είναι τα αντίθετα του επιθυμητού.
Αντιληπτό πως όταν απευθύνεις μία τέτοια έκκληση σε ένα κοινό που βρίσκεται 15 αισίως χρόνια μακριά από το πρωτάθλημα, αυτό δύσκολα… χωνεύεται. Αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς έτσι είναι και αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι το νέο, και μοιάζει να παίζει κάθε εβδομάδα με το δάκτυλο στη… σκανδάλη. Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες. Δεκτό αυτό. Αλλά για να καταφέρει ο Παναθηναϊκός να μπει ξανά στον ίσιο δρόμο χρειάζεται ηρεμία και χρόνο. Τουλάχιστον μία ευκαιρία για αυτό ο Ράφα Μπενίτεθ την αξίζει.