Exclusive
Η Ελένη Καρακάση στο FTHIS: Η παράσταση "Αλεξάνδρεια", το "Grand Hotel" και η ινομυαλγία - "Ήρθε ξαφνικά με τρομερούς πόνους σε όλο το σώμα"
Άκουσε το άρθρο
Από τον Μάριο Κωνσταντόπουλο
Η Ελένη Καρακάση, μία από τις πιο πολυτάλαντες παρουσίες του ελληνικού θεάτρου και της τηλεόρασης, τον φετινό χειμώνα θα πρωταγωνιστεί στο θέατρο Παλλάς και στην παράσταση "Αλεξάνδρεια".
Με αφορμή τον ρόλο της, μίλησε αποκλειστικά στο FTHIS.
Η Ελένη Καρακάση, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στη συμμετοχή της στη δραματική σειρά του ANT1 "Grand Hotel", στις "Άγριες Μέλισσες" και στο τραγούδι.
Ακόμη, η Ελένη Καρακάση έκανε μια εξομολόγηση για τον σύζυγό της και για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, την ινομυαλγία.
Επίσης, η ίδια είπε και για την απόφασή της να μιλήσει ανοιχτά για τη διαδικασία υιοθεσίας.
Όσα είπε η Ελένη Καρακάση στο FTHIS
Τον φετινό χειμώνα θα βρίσκεστε στο θέατρο Παλλάς και την παράσταση "Αλεξάνδρεια"! Πείτε μας μερικά πράγματα για το εν λόγω έργο και για τον ρόλο σας…
Το έργο "Αλεξάνδρεια" έχει γραφτεί από τη Ζέτη Φίτσιου και είναι βασισμένο στην ιδέα του Φωκά Ευαγγελινού, ο όποιος εμπνεύστηκε την "Αλεξάνδρεια" (σύλληψη, σκηνοθεσία). Με την αφορμή ενός νεανικού έρωτα, παρακολουθούμε την ακμή αλλά και την παρακμή των Ελλήνων -και όχι μόνο- κατοίκων της Αλεξάνδρειας.
Εγώ είμαι η Μαντάμ Μποτόμ, Γαλλίδα μοντελίστ της εποχής. Σκληρή, αλλά δίκαιη, έξυπνη και επιτυχημένη επιχειρηματίας σε μια καθαρά ανδροκρατούμενη εποχή καθώς το έργο διαδραματίζεται στο 1935.
Πώς είναι η συνεργασία σας με τον Φωκά Ευαγγελινό;
Υπέροχη όπως πάντα. Ήταν και ο βασικός λόγος που με έκανε να είμαι σ’ αυτή τη δουλειά. Ξέροντας τις παραστάσεις που υπογράφει ο Φωκάς, μού ήταν αρκετό απ’ τη στιγμή που με πήρε τηλέφωνο και μου πρότεινε να είμαι στην παράσταση. Δέχτηκα χωρίς καμία αμφιβολία και ανασφάλεια.
Τι ήταν αυτό που σας "κέρδισε" σ’ αυτό το έργο και είπατε το "ναι";
Ο Φωκάς Ευαγγελινός. Σημαντικό ρόλο, βέβαια, έπαιξαν το έργο, το οποίο το βρήκα εξαιρετικό ακόμα και στην πρώτη γραφή που διάβασα, το θέατρο Παλλάς που είναι ένα θέατρο που αγαπώ πάρα πολύ και ήθελα να ξαναπαίξω στη σκηνή του και φυσικά η παραγωγή του Γιάννη Κεντ, "Θεατρικές Σκηνές", που μπορεί να μην έχουμε ξανά συνεργαστεί αλλά όποια δουλειά του έχω δει, είναι εξαιρετική.
Υπάρχει άγχος τώρα που πλησιάζει η πρεμιέρα; Η μεγάλη σκηνή του Παλλάς δημιουργεί περισσότερη αγωνία;
Φυσικά και υπάρχει άγχος. Πάντα υπάρχει άγχος πριν από κάθε παράσταση ακόμα κι αν αυτή την παράσταση την παίζω 2 χρόνια. Εγώ όμως αυτό το αποκαλώ δημιουργικό άγχος. Η αλήθεια είναι ότι δεν με προβληματίζει το μέγεθος του θεάτρου για το πώς θα παίξω ή το πώς θα αντιμετωπίσω ένα τόσο μεγάλο κοινό. Το μέγεθος του θεάτρου με προβληματίζει μόνο σε σχέση με το αν θα μπορεί να γεμίζει κάθε βράδυ.
Παράλληλα, σας βλέπουμε και στην επιτυχημένη καθημερινή σειρά του ΑΝΤ1 "Grand Hotel"! Πείτε μας μερικά πράγματα και γι’ αυτή τη δουλειά…
Είναι μια υπέροχη δουλειά σε παραγωγή του Γιάννη Καραγιάννη, σκηνοθεσία του Γιάννη Βασιλειάδη και σενάριο της Δήμητρας Τσόλκα. Μια σειρά που αγάπησε πολύ ο κόσμος και που φέτος παίζεται η δεύτερη της χρόνια. Νιώθω πολύ τυχερή που μπορώ να είμαι παράλληλα σε δυο τόσο καλές δουλειές. Αναφέρομαι στο θέατρο και στην τηλεόραση.
Μπορούμε να προδώσουμε κάτι για τις εξελίξεις στα επόμενα επεισόδια;
Φυσικά και όχι. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι οι εξελίξεις είναι συγκλονιστικές.
Όσον αφορά τον δικό σας ρόλο, πώς θα εξελιχθεί η σχέση της Σουμέλας με τον Βλαδίμηρο;
Δεν απάντησα στην προηγούμενη ερώτηση και θα απαντήσω σε αυτή; Θα κάνετε υπομονή να μάθετε! Άλλωστε κοντοζυγώνει…
Πρωταγωνιστούσατε και στη σειρά του ΑΝΤ1 "Άγριες Μέλισσες", οι οποίες άλλαξαν το τηλεοπτικό τοπίο και τώρα μάλιστα θα γυριστεί σε χώρα του εξωτερικού. Τι θυμάστε από εκείνη την περίοδο;
Θυμάμαι τα πάντα. Από την πρώτη συνάντηση για το casting, μέχρι την τελευταία μέρα του γυρίσματος. Ήταν τρία πολύ έντονα χρόνια. Μην ξεχνάμε ότι πέρα από την τεράστια επιτυχία που είχε η σειρά και την απήχηση και αγάπη του κόσμου ήταν και τα χρόνια του κορονοϊού και της καραντίνας που μας κράτησαν στα σπίτια μας κλεισμένους και για μας οι "Άγριες Μέλισσες" ήταν η αφορμή για να βγαίνουμε και να κοινωνικοποιούμαστε. Ωστόσο, πρέπει να πω ότι όλες οι δουλειές που έχω κάνει έχουν ένα πολύ ξεχωριστό κομμάτι στην καρδιά μου.
Διάβασα στο βιογραφικό σας ότι έχετε δίπλωμα κλασικού τραγουδιού, αν και όλοι ξέρουμε ότι έχετε μια υπέροχη φωνή. Σκεφτήκατε ποτέ να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το τραγούδι; Να ακολουθήσετε δηλαδή και τον δρόμο της μουσικής…
Φυσικά. Άλλωστε για το τραγούδι ξεκίνησα και συγκεκριμένα για την όπερα. Οι σπουδές της υποκριτικής ήταν για να μπορώ να είμαι ακόμα καλύτερη τραγουδίστρια της όπερας. Όμως τα πράγματα δεν έρχονται συχνά όπως τα υπολογίζουμε.
Τελειώνοντας τη σχολή, πήρα μέρος σε μια οντισιόν του Εθνικού Θεάτρου που με επέλεξαν καθαρά λόγω του τραγουδιού και από κει μπορώ να πω ότι ξεκίνησε η πορεία μου περισσότερο ως ηθοποιός που τραγουδάει καλά. Αργότερα, δούλεψα και στη λυρική σκηνή αλλά είχα καταλάβει πια ότι είχα λοξοδρομήσει. Φυσικά συνεχίζω να τραγουδάω επαγγελματικά και το τραγούδι παραμένει μια μεγάλη μου αγάπη καθώς ήταν και η πρώτη μου καλλιτεχνική εξωτερίκευση.
Έχετε πάρει μέρος σε αρκετές θεατρικές και τηλεοπτικές δουλειές. Υπάρχει κάτι που να θέλετε να κάνετε στο μέλλον; Κάποιο απωθημένο ίσως…
Μου αρέσει πάρα πολύ να κάνω καινούρια πράγματα, να πειραματίζομαι και κυρίως να εκπλήσσω τον εαυτό μου. Κάτι που σίγουρα μπορώ να σας πω ότι θα ήθελα να κάνω είναι κινηματογράφο, καθώς είναι το μόνο είδος της δουλειάς μου που δεν έχω ασχοληθεί καθόλου. Όχι ότι δεν το προσπάθησα, αλλά μάλλον δεν ήταν η στιγμή μου. Θα πω αυτό για να μην πω ότι δεν άρεσα στους σκηνοθέτες. Επίσης, υπάρχουν δύο μιούζικαλ που αγαπώ πάρα πολύ και που θα ήθελα να παίξω τους πρωταγωνιστικούς γυναικείους ρόλους. Το "Kiss me Kate" και το "Hello dolly".
Με το πέρασμα των χρόνων πώς τα πηγαίνετε;
Δεν θα σας πω ότι είμαι χαρούμενη βλέποντας την καθημερινή πτώση "όλων" πάνω μου, αλλά προσπαθώ να συμφιλιωθώ και να με αγαπώ όπως είμαι. Προσπαθώ να καθυστερήσω τον χρόνο όσο γίνεται, αλλά δε βλέπω και ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Νομίζω πάντως πως δεν έχω χάσει την ψυχραιμία μου.
Πώς είναι στην καθημερινότητά της η Ελένη;
Η Ελένη στην καθημερινότητά της είναι όπως όλες οι γυναίκες στην ηλικία μου. Προσπαθεί και να μεγαλώσει το εικοσιτετράωρο για να βγει το πρόγραμμα. Γυρίσματα, πρόβες, παραστάσεις, σπίτι, οικογένεια. Αυτό που προσπαθώ να κάνω τα τελευταία χρόνια για να μπορέσω τουλάχιστον να είμαι πιο δυνατή και να ανταπεξέλθω σε αυτό το πρόγραμμα είναι να κάνω γυμναστική καθημερινά. Πιλάτες και συνεχίζω τα μπάνια μου και τον χειμώνα.
Με τον σύζυγό σας, Δημήτρη Τσινιδέλο, μετράτε αρκετά χρόνια κοινής πορείας! Υπάρχει τελικά αυτό το "μυστικό" ενός επιτυχημένου γάμου;
Δε νομίζω ότι λέγεται μυστικό. Απλά κοινή λογική. Νομίζω ότι δεν υπάρχει ζευγάρι που να είναι τόσα χρόνια που είμαστε εμείς μαζί και να μην έχει περάσει κρίση. Το θέμα είναι κάθε φορά που θα μπαίνει το δίλημμα του "να συνεχίσεις να είσαι μαζί με τον άνθρωπο σου", να βάζεις κάτω τα πράγματα και να κάνεις έναν απολογισμό. Δηλαδή, αν αυτά που σας κρατάνε μαζί είναι περισσότερα από αυτά που σας χωρίζουν. Απαραίτητη βέβαια προϋπόθεση είναι να μην έχει χαθεί ο σεβασμός και ο θαυμασμός για τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου.
Τι θαυμάζετε σ’ εκείνον περισσότερο;
Αυτό που πρόσεξα στον Δημήτρη από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα, και μιλάμε για πολλά χρόνια πίσω, ήταν το πόσο καλό παιδί είναι. Στη συνέχεια, όταν τον άκουσα πρώτη φορά να τραγουδάει ερωτεύτηκα τη φωνή του και τον θαύμασα ακόμα περισσότερο. Και ο θαυμασμός αυτός παραμένει και αυξάνεται με το πέρασμα των χρόνων βλέποντας πόσο σπουδαίος άνθρωπος και καλλιτέχνης είναι.
Μιλήσατε δημόσια για τη διαδικασία υιοθεσίας, κάτι που πολλοί επιλέγουν να κρατήσουν ιδιωτικό. Τι σας έκανε να το μοιραστείτε ανοιχτά αυτό;
Γενικά είμαι ένας άνθρωπος που ανοίγομαι και επικοινωνώ τα πράγματα που μου συμβαίνουν. Το συγκεκριμένο θέμα το συζητούσα με τους πολύ κοντινούς μου, αλλά δεν είχα σκοπό να το δημοσιοποιήσω τόσο ανοιχτά. Έγινε τυχαία σε κάποια συνέντευξη που στην αρχή ένιωσα πολύ αμήχανα γιατί σκέφτηκα ότι υπήρχαν άνθρωποι -κυρίως- από το οικογενειακό μου περιβάλλον που ακόμα δεν το ξέρανε, αλλά και επειδή φοβήθηκα ότι οι άνθρωποι της υιοθεσίας μπορεί να θεωρούσαν ότι το έκανα με σκοπό μέσω της προβολής να κινηθούν πιο γρήγορα οι διαδικασίες μου. Δεν το μετάνιωσα όμως αυτό που έγινε γιατί είδα ότι μέσω της δικής μου περίπτωσης πολλοί άνθρωποι πήραν θάρρος για να κάνουν αυτό το βήμα και φυσικά να κατανοήσει ο κόσμος περισσότερο την διαδικασία της υιοθεσίας αλλά και της αναδοχής στην Ελλάδα.
Έχετε μιλήσει επίσης ανοιχτά για την περιπέτεια με την υγεία σας και ότι διαγνωστήκατε με ινομυαλγία. Πόσο άλλαξε τη ζωή σας όλο αυτό;
Η ινομυαλγία έφερε τεράστια δυσκολία στη ζωή μου γιατί ήρθε ξαφνικά από τη μια μέρα στην άλλη με τρομερούς πόνους σε όλο το σώμα χωρίς να μπορούμε να βρούμε από πού προέρχονται. Όμως, όσο κι αν πονούσα δεν επέτρεψα να μου αλλάξει τη ζωή. Και αυτό δεν το λέω σαν καλό. Γιατί πιστέψτε με ήταν πάρα πολύ δύσκολο να πηγαίνω για δεκάωρο γύρισμα και τέσσερις ώρες στο τιμόνι και μετά για πεντάωρη πρόβα ή τρίωρη παράσταση. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν ότι δεν μπορούσα να βρω ανακούφιση μέχρι που τυχαία επισκέφτηκα τα Ιατρεία Πόνου. Επειδή πραγματικά με βοήθησαν οι άνθρωποι εκεί και όχι μόνο εμένα, αλλά και όλους τους ανθρώπους που τα επισκέπτονται και που υποφέρουν από χρόνιους πόνους, έβαλα σκοπό της ζωής μου όσο μπορώ να βοηθήσω στην ανάπτυξη τους και κυρίως ο κόσμος να ενημερωθεί γι’ αυτά. Ας μην ξεχνάμε ότι τα Ιατρεία Πόνου είναι κομμάτια πολλών δημοσίων νοσοκομείων. Ξεκίνησαν από κάποιους αναισθησιολόγους και παρέχουν τις υπηρεσίες τους δωρεάν στους ασθενείς τους.
Πότε ακριβώς άρχισαν τα πρώτα συμπτώματα που οδήγησαν στην τελική διάγνωση ινομυαλγίας;
Ακριβώς 40 ημέρες μετά το χειρουργείο ολικής υστερεκτομής στην οποία υποβλήθηκα πριν από τριάμισι χρόνια . Άρχισαν με έντονα μουδιάσματα των άκρων και μετά με δυνατούς πόνους, αφόρητους που με έκαναν να μην μπορώ να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι, να περπατήσω, να πλύνω έστω και ένα ποτήρι.
Η θεραπεία που ακολουθείτε έχει βοηθήσει πολύ στους πόνους;
Ευτυχώς ναι. Δεν έχουν εξαλειφθεί, αλλά έχουν βελτιωθεί. Υπάρχουν καλές μέρες και κακές μέρες.
Συνεχίζετε μέχρι σήμερα τη θεραπεία;
Ναι
Μηνύματα από ανθρώπους που αντιμετωπίζουν κάτι παρόμοιο έχετε δεχτεί;
Απίστευτα πολλά και χαίρομαι γιατί μέσα από την κίνησή μου να μιλάω για τα Ιατρεία Πόνου ο κόσμος τα μαθαίνει και πολλοί απ’ αυτούς βρίσκουν λύση. Αυτό που δυστυχώς βλέπω είναι ότι όσο περνάει ο καιρός το όριο ηλικίας των ασθενών με ινομυαλγία όλο και μικραίνει. Πρόσφατα επικοινώνησα με τον πατέρα ενός κοριτσιού που υποφέρει από ινομυαλγία από τα 12 του χρόνια. Αν εγώ στα 52 μου υποφέρω και φτάνω να λέω ότι η ζωή μου γίνεται αφόρητη, φαντάζομαι πόσο δύσκολο είναι γι’ αυτό το κορίτσι αλλά και την οικογένειά του που πρέπει από τόσο μικρή ηλικία να μάθει να ζει με τον πόνο.
Κλείνοντας, τι εύχεστε για το μέλλον;
Πάνω απ’ όλα να έχουμε όλοι υγεία πνευματική, ψυχική, σωματική. Πιστεύω πραγματικά ότι αν είμαστε καλά μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.
Ακολουθήστε το antenna.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!