Κοινωνία

Ζωγράφειο στην Κωνσταντινούπολη: Μαθητές ψάλλουν “Τη Υπερμάχω” στον Οικουμενικό Πατριάρχη

Η Ορθοδοξία και η Ρωμηοσύνη, η πίστη και η γλώσσα μας είναι αχώριστες, είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στους  μαθητές και μαθήτριες του Ζωγραφείου Γυμνασίου-Λυκείου της Πόλης.

Η Ορθοδοξία και η Ρωμηοσύνη, η πίστις και η γλώσσα μας είναι αχώριστες, είπε εμφανώς συγκινημένος ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος απευθυνόμενος σε μαθητές και μαθήτριες του Ζωγραφείου Γυμνασίου-Λυκείου της Πόλης, που έψαλαν το απόγευμα της Παρασκευής, 25 Μαρτίου, στο Ιερό Αγίασμα της Παναγίας των Βλαχερνών, το κοντάκιο του Ακαθίστου Ύμνου «Τη Υπερμάχω», στον ίδιο τόπο όπου πρωτακούστηκε το 626 μ.Χ.

Ο Πατριάρχης συνεχάρη τους νεαρούς βλαστούς τής Ομογένειας, τρεις εκ των οποίων παρουσίασαν την ιστορία του Ύμνου, καθώς και τον λυκειάρχη και τους καθηγητές τους, οι οποίοι με τη διδασκαλία τους, το παράδειγμά τους και με τον εκκλησιασμό των μαθητών, «σας βάζουν στο μυστήριο της Ορθοδοξίας και της Ρωμηοσύνης. Αυτά τα δύο είναι αχώριστα. Η Ορθοδοξία και η Ρωμηοσύνη. Η πίστις και η γλώσσα μας. Αυτό να είναι το δίδαγμα που παίρνετε απόψε από τις Βλαχέρνες για όλη σας τη ζωή».

Προηγουμένως, ο Παναγιώτατος χοροστάτησε στον Μ. Εσπερινό της Αποδόσεως της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, κατά τον οποίο εψάλη από τον ίδιο τον Πατριάρχη, σύμφωνα με την απ' αιώνων κρατούσα τάξη, η Γ' Στάση των Χαιρετισμών.

Τον θείο λόγο κήρυξε ο πατριαρχικός διάκονος Ιερώνυμος Σωτηρέλης.

Εκκλησιάστηκαν ο Μητροπολίτης Προύσης Ιωακείμ, οι γενικοί πρόξενοι της Ελλάδος στην Πόλη, Γεωργία Σουλτανοπούλου, και της Ουκρανίας, Roman Nedilskyi, ο Γιώργος Κουμουτσάκος, μέλος της Βουλής των Ελλήνων, στελέχη του ουκρανικού προξενείου, και πλήθος πιστών από την Πόλη και το εξωτερικό.

Η ομιλία του Πατριάρχη

Στην ομιλία του, αμέσως μετά, ο Πατριάρχης έκανε ιδιαίτερη αναφορά στον Ακάθιστο Ύμνο, ο οποίος ψάλλεται την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής σε όλους τους ναούς του Ορθόδοξου κόσμου και συγκινεί την καρδιά των Χριστιανών.

«Όμως, το άκουσμα αυτού του εξαισίου ύμνου προς την Υπέρμαχο Στρατηγό της Πόλεώς μας μέσα στην ιερότητα του χώρου και των περιχώρων του Ναού των ιστορικών Βλαχερνών, όπου εψάλη για πρώτη φορά προ δεκατεσσάρων αιώνων, μας μεταρσιώνει και μας κάνει να αναλογισθούμε και να βιώσουμε βαθύτερα το θαύμα αυτό της αδιαλείπτου παρουσίας μας στον ευλογημένο αυτόν τόπο, παρά τους χαλασμούς των καιρών και τις εναλλαγές των περιστάσεων.

Ευχαριστούμε και δοξάζουμε τον Θεό για το προνόμιο αυτό που μας χάρισε, όπως κατ' έτος, έτσι και εφέτος να έλθουμε εδώ κατά την Γ/ Στάσι των Χαιρετισμών προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον, για να τιμήσουμε όλοι μαζί την γεννήσασαν τον αίτιον της κοινής μας αναστάσεως, και να αναφωνήσουμε ”Χαίρε, αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα, χαίρε, των Αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα”. Στον στίχο αυτόν υπάρχει σαφής αναφορά στην Ανάστασι του Κυρίου μας, της οποίας τον εορτασμό αναμένουμε και για την οποία προετοιμαζόμαστε και πάλιν μετά χαράς αλλά και μετά ιδιαιτέρας προσδοκίας.

Η περίοδος αυτή του πνευματικού μας ανεφοδιασμού είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την τιμή και την ευλάβεια προς την Παναγία Μητέρα μας, της οποίας τη βοήθεια και χάριν ζητούμε, καθώς ”πολλά γαρ ισχύει δέησις μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου”. Αλήθεια, πού αλλού εκτός από την στοργική μητρική της αγκάλη μπορεί να εύρη μεγαλύτερη κατανόησι και παραμυθία, παρηγορία και ανακούφισι, ο άνθρωπος που δοκιμάζεται από οποιονδήποτε πόνον; Νομίζει κανείς ότι Αυτή, η Θεοτόκος, ανέλαβε να συνεχίση το έργο του Υιού της, ο Οποίος είχε απευθύνει την παρήγορον πρόσκλησιν ”Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς”. Τοιαύτη είναι η αγάπη και η στοργή της Θεομήτορος προς τους ανθρώπους που πονούν, ώστε η εκκλησιαστική υμνογραφία να την έχη ονομάσει ”χαράν των θλιβομένων” και η θρησκευτική λογοτεχνία, ”Μητέρα των θλιμμένων”: ”Δόξα στον πόνο που σ' εσπάραξε, Μητέρα των θλιμμένων”».

Στη συνέχεια, ο Πατριάρχης επισήμανε ότι η Παναγία, η οποία είδε «τον Υιόν της κρεμάμενον επί ξύλου και κείμενον άπνουν νεκρόν εν μνήματι», συμμερίζεται καλύτερα από τον καθένα την οδύνη των μητέρων που ήδη θρηνούν τον χαμό των παιδιών τους στον αδελφοκτόνο πόλεμο στην Ουκρανία.

Αναφερόμενος στην επικείμενη επίσκεψή του στην Πολωνία, όπου βρήκαν καταφύγιο εκατομμύρια πρόσφυγες από τη σκληρά δοκιμαζόμενη Ουκρανία, είπε ότι θα συναντηθεί μαζί τους για να τους μεταφέρει μήνυμα παρηγορίας και ελπίδος.

«Η Κυρία Θεοτόκος ξέρει από βάσανα, ταλαιπωρία, απόρριψι, καθώς ”έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον” εν φάτνη των αλόγων, ”διότι ουκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύμματι”. Η Μήτηρ του Θεού έχει βιώσει και η ίδια την προσφυγιά, καθώς ”νυκτός ανεχώρησεν εις Αίγυπτον” μετά του παιδίου αυτής, προκειμένου να το γλυτώση από τους ζητούντας την ψυχήν αυτού. Αναγκάσθηκε να ξενιτευθή από τη Βηθλεέμ στη μακρινή και άγνωστη Αίγυπτο, η οποία όμως απεδείχθη ένας πραγματικός τόπος φιλοξενίας μιάς διωκομένης μάνας και του βρέφους της, χώρος υποδοχής και καλωσορίσματος του ξένου, του πλησίον. Όπως ακριβώς η Πολωνία, η οποία άνοιξε διάπλατα την αγκαλιά της για να υποδεχθή εκατομμύρια Ουκρανών, οι οποίοι ωδηγήθηκαν στην προσφυγιά, λόγω του φρικτού πολέμου που μαίνεται στη χώρα τους.

Σ' αυτήν την φιλόξενη χώρα μεταβαίνουμε το εσπέρας της Κυριακής, όπως ήδη θα έχετε πληροφορηθή, κατόπιν ευγενούς προσκλήσεως του Προέδρου της Πολωνίας, Εξοχωτάτου κ. Αντρέι Ντούντα, αλλά και του Μακαριωτάτου Προκαθημένου της εκείσε Ορθοδόξου Εκκλησίας, αδελφού Μητροπολίτου Βαρσοβίας κ. Σάββα. Γι' αυτό ήρθαμε απόψε εδώ, για να ζητήσουμε τη μεσιτεία της Βλαχερνιώτισσας, προκειμένου να μεταφέρουμε από την Σταυροαναστάσιμη Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία στους κοπιώντας και πεφορτισμένους αδελφούς μας πρόσφυγες εξ Ουκρανίας που βρήκαν καταφύγιο στην Πολωνία, μήνυμα παρηγορίας και ελπίδος. Μεταβαίνουμε εκεί για να τους δούμε πρόσωπον προς πρόσωπον και να τους πούμε ”Κουράγιο παιδιά μας! Γνωρίζουμε ότι ο σταυρός που σηκώνετε είναι βαρύς και έχουμε έρθει ως συγκυρηναίοι. Μην αποκάμετε! Εναποθέστε την εμπιστοσύνη σας στον Αρχηγό και τελειωτή της πίστεώς μας, τον Κύριο Ιησού Χριστό, και θα βρήτε αναψυχή! Η Ανάστασις έρχεται! Το ‘Χριστός Ανέστη' θα ακουσθή και πάλιν ως νικητήριος παιάνας”».