ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
Ντιέγκο Μαραντόνα: η ζωή ενός θρύλου
Σαν σήμερα έφυγε από την ζωή ο "μάγος" της μπάλας. Η τεράστια καριέρα του, το άδοξο τέλος από τα γήπεδα και η περιπέτεια με τα ναρκωτικά.
Παγκόσμιο σοκ προκάλεσε ο θάνατος του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα στα 60 του χρόνια, σαν σήμερα, το 2020!
Ο κορυφαίος, για πολλούς, παίκτης όλων των εποχών, ο οποίος έκανε την... επανάσταση οδηγώντας την Νάπολι σε δύο πρωταθλήματα και την Αργεντινή στην κορυφή του κόσμου γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1960 στο Νοσοκομείο «Evita» στη Λάνους της επαρχίας του Μπουένος Άιρες, αλλά μεγάλωσε στη Villa Fiorito, ένα παλιό λιμάνι στα νότια προάστια της πρωτεύουσας.
Ένας μοναδικός ηγέτης κάθε ομάδας που φόρεσε τη φανέλα της. Η καριέρα του, άρχισε στην Αργεντίνος Τζούνιορς σε ηλικία μόλις 10 ετών, το 1970, αλλά το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα πραγματοποιήθηκε το 1976. Πέντε χρόνια εκεί με 166 εμφανίσεις και 116 γκολ, πριν περάσει στη Μπόκα Τζούνιορς για μία μόνο σεζόν, 1981/82 με 28 γκολ σε 40 παιχνίδια.
Μετά την άφιξή του στην Ευρώπη και στην Μπαρτσελόνα, μια ομάδα στην οποία ο «Pibe de Oro» («χρυσό παιδί») παρέμεινε για δύο σεζόν, σημειώνοντας 38 γκολ σε 58 αγώνες. Η περιπέτεια του στην Ισπανία χαρακτηρίστηκε από πολλούς τραυματισμούς, ο σοβαρότερος από τον οποίο, λόγω ενός φάουλ του παίκτη της Αθλέτικ Μπιλμπάο, Άντονι Γκοικοετσέα, είχε ως συνέπεια να χάσει το 30% της κινητικότητας του αριστερού αστραγάλου. Παρά όλα αυτά, κατέκτησε ένα ισπανικό Κύπελλο, ένα League Cup Ισπανίας και ένα ισπανικό Super Cup με τους Καταλανούς.
Στην συνέχεια, ακολούθησε η Νάπολι, στην οποία εντάχθηκε έναντι 13,5 δισεκατομμυρίων λιρετών (σ.σ. περίπου οκτώ εκατομμύρια ευρώ). Με τη μπλε φανέλα έπαιξε συνολικά 259 παιχνίδια, σημειώνοντας 116 γκολ, αλλά πρωτίστως κέρδισε δύο πρωταθλήματα, ένα ιταλικό Κύπελλο, ένα ιταλικό Super Cup και ένα Κύπελλο UEFA, πριν πάει στην Σεβίλλη και επιστρέψει στην Αργεντινή όπου τελείωσε την καριέρα του, σε ηλικία 37 ετών, με τη φανέλα της αγαπημένης του Μπόκα Τζούνιορς, στις 25 Οκτωβρίου 1997, στη νίκη με σκορ 2-1 επί της Ρίβερ Πλέιτ στο Monumental στο Μπουένος Άιρες.
Με την εθνική Αργεντινής συμμετείχε σε τέσσερα Μουντιάλ (1982, 1986, 1990, 1994), σημειώνοντας γκολ σε όλα. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ιταλίας το 1990, σκόραρε μόνο με πέναλτι έναντι στους Ιταλούς στα ημιτελικά. Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 στο Μεξικό. Σε ένα Μουντιάλ, όπου έμεινε στην Ιστορία για το «χέρι του θεού», γκολ που σημείωσε στα προημιτελικά με την Αγγλία, αλλά και εκείνο που πέρασε όλους τους Άγγλους στον ίδιο αγώνα, σε ένα από τα πιο όμορφα γκολ στην Ιστορία του ποδοσφαίρου.
Ο Μαραντόνα εξακολουθεί ακόμα και τώρα, μετά τον θάνατό του, να κάνει τους εφήβους -και όχι μόνο- που τον αναγνωρίζουν να τρέμουν με συγκίνηση. Ήταν ένας από αυτούς που ακόμα κι όταν δεν μιλούσε, δημιουργούσε.. είδηση.
Στους κινηματογράφους της Ελλάδας, προβλήθηκε και η ταινία-ντοκιμαντέρ του Ασίφ Καπάντια, για τη ζωή του διάσημου Αργετινού. Η πρώτη της σκηνή, μεταφέρει τον θεατή στις 5 Ιουλίου του 1985, όταν ο Μαραντόνα, παρουσιάστηκε στο κατάμεστο «San Paolo». «Αυτή είναι η άγρια και αξέχαστη ιστορία ενός θεϊκού ταλέντου, της δόξας, της απελπισίας και την προδοσίας, της διαφθοράς και, τέλος, της λύτρωσης» εξηγεί το κείμενο που συνοδεύει την προώθηση της ταινίας.
Ο Μαραντόνα έχει γίνει θέμα ντοκιμαντέρ το 2008 (από τον Εμίρ Κουστουρίτσα), το 2005 (Armando a Maradona) και το 2018 (Maradona Confidential). Ο «Ντιεγκίτο», κάθησε στον πάγκο της εθνικής Αργεντινής, ενώ ανάμεσα στις ομάδες που προπόνησε, πριν φτάσει τώρα στην Χιμνάσια, ήταν η Ρασίνγκ και η Ντοράδος ντε Σιναλόα.
Ο Μαραντόνα στην σπουδαία εκτός έδρας νίκη (0-4) της δικής του Χιμνάσια Λα Πλάτα επί της Νιούελς Ολντ Μπόις τα ξημερώματα, δεν κάθησε στον πάγκο, αλλά σε έναν... θρόνο που είχαν τοποθετήσει οι υπεύθυνοι, ειδικά για το «χρυσό παιδί» του ποδοσφαίρου.
Έτσι κι αλλιώς, ο Μαραντόνα εξακολουθεί να είναι ένας ήρωας του ποδοσφαίρου... Και δεν είναι απίθανο σε 15 ή 20 χρόνια, αυτός ο «θρόνος» να εκτίθεται σε ένα μουσείο με την επιγραφή: «Εδώ κάθησε ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, στις 30 Οκτωβρίου 2019».
Ακόμα κι αυτό να μην συμβεί, είναι σίγουρο, ότι τα αξέχαστα... ποιήματα που έγραψαν τα δικά του πόδια, θα... μεταφέρονται από στόμα σε στόμα από γενιά σε γενιά στα γήπεδα του κόσμου.
Κηδεία - Βάσω Χατζή: Θρήνος και τραγούδια στο “τελευταίο αντίο" (βίντεο)
Κοριοί: η έξαρση και η ανθεκτικότητα στα εντομοκτόνα
