Τεχνολογία

“Καμπανάκι” Παπαδόπουλου: Να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή για μεγάλο σεισμό

Ο γνωστός σεισμολόγος καταρρίπτει τον καθησυχαστικό μύθο πως οι πολλές μικρές δονήσεις αποτρέπουν μια ισχυρή.

Τον μύθο που θέλουμε να μας καθησυχάζει, ότι δηλαδή οι πολλοί μικροί σεισμοί εκτονώνουν τη σεισμική δραστηριότητα και “ξορκίζουν” ένα μεγάλο, καταρρίπτει ο γνωστός σεισμολόγος Γεράσιμος Παπαδόπουλος.

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “Νέα Κρήτη”, ο διευθυντής Ερευνών του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, πρόεδρος του Συστήματος της UNESCO για Προειδοποίηση για Τσουνάμι στον Βορειοανατολικό Ατλαντικό και τη Μεσόγειο, μιλάει για τα τρωτά σημεία της Κρήτης, για το μείζον θέμα της πρόγνωσης των σεισμών, 

«Η Κρήτη περιτριγυρίζεται από πολλές πηγές γεωδυναμικών κινδύνων.» είπε ο κ. Παπαδόπουλος. «Πρώτα είναι οι εστίες μεγάλων σεισμών, για παράδειγμα του 365 μ.Χ. στα δυτικά και του 1303 στα ανατολικά, οι οποίοι, εκτός από τις σεισμικές καταστροφές, προκάλεσαν και μεγάλα τσουνάμι που συμπλήρωσαν την καταστροφή. Έπειτα είναι τα ενεργά ηφαίστεια στο τόξο του Νοτίου Αιγαίου, κυρίως της Σαντορίνης και λιγότερο της Νισύρου και των Μεθάνων. Αυτές οι πηγές κινδύνων αποτελούν το τρωτό σημείο, αν δεν υπάρξει μέριμνα για προετοιμασία, πρόληψη, σχεδιασμός και ετοιμότητα. Αν αυτά τα στοιχεία αναπτυχθούν, τότε θα αποτελέσουν το ισχυρό σημείο, τότε η άμυνα του νησιού θα είναι σημαντικά ενισχυμένη».

Στην ερώτηση τι θα περιελάμβανε η λίστα των άμεσων ενεργειών αυτοπροστασίας του για το ενδεχόμενο ενός ισχυρού σεισμού ή ενός παλιρροϊκού κύματος, ο κ.Παπαδόπουλος απάντησε «Ίσως φανεί παράξενο, αλλά η προετοιμασία ενός απλού ατομικού ή οικογενειακού σχεδίου είναι ιδιαίτερα σημαντική. Στον χώρο κατοικίας και εργασίας θα φρόντιζα να έχω ένα τσαντάκι με λίγα χρήσιμα αντικείμενα σε περίπτωση σεισμού, όπως ένα ραδιοφωνάκι, ένα φακό και άλλα χρειώδη, π.χ. φάρμακα που χρειάζομαι. Θα εύρισκα από πριν έναν ανοιχτό χώρο ώστε να καταφύγω σε περίπτωση ισχυρού σεισμού, παίρνοντας μαζί μου τα αντικείμενα αυτά. Και βέβαια θα είχα προσυνεννοηθεί με τα μέλη της οικογένειάς μου να κάνουν το ίδιο και να συναντηθούμε στον ίδιο χώρο. Στα παιδιά, όμως, θα έλεγα ότι, αν ο σεισμός τα βρει στο σχολείο, να παραμείνουν στο προαύλιο του σχολείου μέχρι να πάω να τα πάρω. Αυτά είναι απλές οδηγίες, που όμως μειώνουν τους κινδύνους. Και βέβαια, ποτέ μετά από ισχυρό σεισμό δε συγκεντρωνόμαστε στην παράκτια ζώνη. Απεναντίας, απομακρυνόμαστε από αυτήν προς τα ενδότερα όσο το δυνατόν συντομότερα, γιατί ενδέχεται να προκληθεί τσουνάμι».

Σχετικά με το πού θα έπρεπε να εστιάσουν Αρχές και πολίτες, είπε πως «Οι στενοί δρόμοι στο ιστορικό κέντρο είναι ένα μεγάλο θέμα. Οι Αρχές πρέπει να αναζητήσουν εναλλακτικούς τρόπους πρόσβασης εκεί των δυνάμεων επέμβασης (π.χ. Πυροσβεστική, Αστυνομία, ασθενοφόρα). Για τους πολίτες ισχύουν όσα είπαμε παραπάνω, με την υπενθύμιση ότι μετά από σεισμό ποτέ δε στεκόμαστε μπροστά από τα κτήρια, πάντα μαζευόμαστε σε ανοιχτούς χώρους.

Κατέρριψε μάλιστα τον μύθο ότι, όταν γίνονται αρκετοί μικροί “ανώδυνοι” σεισμοί, εκτονώνεται η σεισμική δραστηριότητα, ενώ υπα΄ρχει ανησυχία αν περάσει καιρός χωρίς κάποιον δυνατό σεισμό. «Οι μικροί σεισμοί δεν εκτονώνουν τη σεισμική ενέργεια που απαιτείται για να δώσει έναν ισχυρό σεισμό. Για παράδειγμα, ένας σεισμός μεγέθους 6 ισοδυναμεί με περίπου 1.000 μεγέθους 4 και με 30.000 μεγέθους 3. Σε συγκεκριμένη περιοχή δε γίνονται τόσοι πολλοί μικροί σεισμοί ώστε να “αποτρέψουν” τον μεγάλο, συνεπώς εδώ έχουμε ένα μύθο. Αν, όμως, περάσει αρκετός καιρός χωρίς μεγάλο σεισμό, τότε αυτό γίνεται ανησυχητικό. Αυτό έχει βάση».