Πολιτισμός

Θεοφάνια: Το έθιμο “Γιάλα - Γιάλα” αναβιώνει στην Ερμιόνη (βίντεο)

Η ιδιαίτερη παράδοση των Θεοφανίων, αναβιώνει στην Ερμιόνη. Ο ΑΝΤ1 βρέθηκε στην περιοχή και καταγράφει το έθιμο των... νέων.

Άκουσε το άρθρο

 

 

Στην Αργολίδα και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή της Ερμιόνης, τηρείται την παραμονή και ανήμερα των Θεοφανίων το ξεχωριστό έθιμο του “Γιάλα - Γιάλα”.

Το έθιμο αυτό, ξεκίνησε από τους σφουγγαράδες που πριν ξεκινήσουν το ταξίδι τους, έπεφταν στη θάλασσα για να πιάσουν τον Τίμιο Σταυρό.

Το έθιμο στις μέρες μας το τηρούν οι νέοι της Ερμιόνης, δηλαδή όσοι έχουν ολοκληρώσει την προηγούμενη σχολική χρονιά το Λύκειο, αλλά και όσοι ετοιμάζονται να καταταγούν στον στρατό.

Σύμφωνα με την παράδοση, την παραμονή των Θεοφανίων οι νέοι συγκεντρώνονται στο λιμάνι της Ερμιόνης και στολίζουν τις βάρκες, με φύλλα μυρτιάς και φοίνικα, αλλά και σημαίες και την επόμενη μέρα, ανήμερα των Θεοφανίων, φορώντας παραδοσιακές ναυτικές στολές, πηγαίνουν στο μητροπολιτικό ναό για να πάρουν την ευλογία της εκκλησίας και αμέσως μετά κατευθύνονται προς το λιμάνι, όπου τους περιμένουν τα στολισμένα καΐκια.

Μέχρι να γίνει ο καθαγιασμός των υδάτων, οι νέοι κουνούν τις βάρκες με δύναμη συνεχίζοντας να τραγουδούν το «Γιάλα - Γιάλα».

Τα μελωδικά στιχάκια του «Γιάλα - Γιάλα» αποτελούν ποιητικό μνημείο, σύμβολο της ταυτότητας της Ερμιονίδας. 

Ο ΑΝΤ1 βρέθηκε στην Ερμιόνη και συνομίλησε με τον 77χρονο Μιχάλη Δαμαλίτη. Βλέποντας την νεολαία να συνεχίζει το έθιμο του τόπου του,  τα μάτια του κυρίου Μιχάλη βουρκώνουν από συγκίνηση. Ξεκίνησε να δουλεύει στο πλευρό του πατέρα του ως ψαράς ,από 9 ετών. Πλέον κουβαλά  68 χρόνια εμπειρίας στην πλάτη του. 

Όπως δήλωσε, "μέχρι και σήμερα με βλέπουν ως τον Μιχάλη Δαμαλιτη με το καπέλο το ναυτικό. Το φοράω και θα το φοράω μέχρι να πεθάνω. Όταν ήμουν στο δημοτικό σχολείο, ξεκινούσαμε και φεύγαμε Γλυφάδα, Βούλα κλπ. Οι δυνατότητες μας δεν ήταν πολλές τότε γιατί δεν είχαμε μηχανή. Από εκεί και ύστερα άλλαξαν τα χρόνια.  πήγαιναν ώς το άγιο όρος για σφουγγάρια/χταπόδια. Εκεί ήταν μαρτυρική η ζωή μέσα σε μια βάρκα 6-7 μέτρων  Κοιμόμασταν εκεί".

Οι συνθήκες διαβίωσης μακριά από την οικογένεια για την τότε εποχή ήταν δύσκολες με αρκετές προκλήσεις. Ωστόσο, το να σπουδάσει και να αλλάξει επάγγελμα για τον κύριο Ησαΐα Κεσαραία ήταν μονόδρομος. 

"Ήταν πολύ δύσκολη ζωή αλλά μετά που βγήκα σε άλλο επάγγελμα νομίζω ότι κι αυτό ήταν ένα κύριο στοιχείο που με βοήθησε πάρα πολύ." δήλωσε προσθέτοντας πως "αυτά τα έθιμα ήταν η ζωή του χωριού. Το έχω ζήσει και έχω πέσει και εγώ στην θάλασσα. Είναι κάτι ιδιαίτερο για εμάς όταν έρχεται η ημερομηνία στο να ξανά γίνει. Στην ηλικία των 14 χρόνων έχω φτάσει στην ανάγκη να πάρω το κύπελλο να πιω νερό από τη θάλασσα το οποίο μου έδωσε την πραγματική γεύση της θάλασσας. Τα πάντα  γινόντουσαν για την επιβίωση".

Από τα 6 του χρόνια ο κύριος Αργύρης Σχοινάς, ο οποίος είναι πλέον 91 χρονών, αναγκάστηκε να μπει στην βιοπάλη προκειμένου να προσφέρει στην οικογένεια του. Αναπολώντας τα ταξίδια που έκανε στις ακτές της Ελλάδας αλλά κι της Λιβυης, καμαρώνει τα παιδιά του οι οποίοι συνέχισαν το επάγγελμα του. "Η θάλασσα το καμάρι μου είναι." είπε. "Υποφέραμε πολύ, ήταν χρόνια δύσκολα. Κάθομαι εκεί στη γωνία και λέω της γυναίκας μου και να ήμουν εκεί πέρα εις τον δοκω.  Και αυτά που βλέπεις εδώ από τα ψάρια τα έχω φτιάξει. Οποίος δεν έχει γνωρίσει φτώχεια δεν ξέρει τίποτα".

Ειδήσεις σήμερα:

Κώστας Σημίτης: Πού και πότε θα γίνει η κηδεία του

Τροχαίο: Νεκρός από μετωπική σύγκρουση αυτοκινήτων

Αδελαΐδα: Lucky loser η Σάκκαρη - Έχασε σε αγώνα 3 ωρών, αλλά μένει στο τουρνουά