Γενικά

NEETs: Το νέο φαινόμενο που γέννησε η οικονομική κρίση

Νέοι 15-24 ετών χωρίς εκπαίδευση, χωρίς δουλειά και χωρίς επαγγελματική κατάρτιση.

NEETs είναι ένας όρος που γεννήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία για να περιγράψει τη νεολαία που έχει τεθεί στο κοινωνικό περιθώριο. Πρόκειται για ένα ακρωνύμιο Not In Education, Employment or Training, δηλαδή Εκτός Εκπαίδευσης, Απασχόλησης ή Κατάρτισης. Αφορά νέους ηλικίας 15-24 ετών, με χαμηλό ή μεσαίο μορφωτικό επίπεδο, που είναι άνεργοι και δεν έχουν παρακολουθήσει κάποιο πρόγραμμα κατάρτισης.

Η οικονομική κρίση που μαστίζει τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας «διεθνοποίησε» τον συγκεκριμένο όρο, που απασχολεί τις κυβερνήσεις πολλών χωρών στην Ε.Ε.

Για πρώτη φορά το Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ και το ΚΕΑΔΙΚ του Πανεπιστημίου Κρήτης, σε συνεργασία με την GPO, διεξήγαγαν μία έρευνα με στόχο την αποτύπωση του φαινομένου των NEETs στη χώρα μας και παρουσίασαν τα αποτελέσματα σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο Ιλίου.

Όπως σημειώνει η εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», το νέο λούμπεν προλεταριάτο αποτελείται κατά 54% από γυναίκες και κατά 46% από άνδρες. Γεωγραφικά, η υψηλότερη καταγραφή νέων χωρίς εκπαίδευση, απασχόληση και κατάρτιση είναι στα νησιά του νοτίου Αιγαίου, τη Στερεά Ελλάδα και τα νησιά του Ιονίου.

Ορισμένα χαρακτηριστικά της «χαμένης γενιάς» που διαπιστώνει η έρευνα είναι:

• Το 75% δεν έχει παρακολουθήσει κανένα πρόγραμμα κατάρτισης.
• Το 42,9% έχει εγκαταλείψει πρόωρα το σχολείο για οικονομικούς λόγους.
• Το 83,3% βρίσκεται σε αναζήτηση εργασίας.
• Το 96,6% θεωρεί ότι ο ρόλος του κράτους είναι να προστατεύει όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως κόστους και το 78,4% φοβάται ότι έχει χαθεί μια ευκαιρία, καθώς η περιστολή των δαπανών έχει οδηγήσει στο να μην είναι εφικτές οι κοινωνικές δαπάνες.
• Το άγχος αποτελεί για το 54,6% ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα για τη σωματική υγεία τους.

Στη συζήτηση που ακολούθησε στο Δημαρχείο Ιλίου δόθηκε βαρύνουσα σημασία στη συμβολή του θεσμού της ελληνικής οικογένειας που εξακολουθεί να αποτελεί ακόμη και σήμερα –σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης αλλά και σε διεθνές επίπεδο– ένα ισχυρό συνεκτικό πλέγμα, που προσπαθεί να συγκρατήσει στους κόλπους του τα άτομα αυτά, ώστε να μην εγκλωβιστούν οριστικά στο περιθώριο της κοινωνίας μας.