Κόμματα

Στρατούλης: Υπάρχει ζωή για τη χώρα και εκτός ευρώ

Το τρίτο μνημόνιο "θα είναι πολιτική ταφόπετρα όχι μόνο για την κυβέρνηση, το ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά, αλλά κυρίως για το λαό", τόνισε, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται να το ψηφίσει.

Αγεφύρωτο φαίνεται πως είναι το χάσμα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς μετά τις δηλώσεις του Παναγιώτη Λαφαζάνη, ο Δημήτρης Στρατούλης, μιλώντας σε εκδήλωση του iskra.gr στο Βόλο έκανε πρόσκληση για τη συγκρότηση ενός μετώπου του ΟΧΙ.

«Καλούμε όλες τις αντιμνημονιακές και αριστερές δυνάμεις, το λαό και τη νεολαία σε κοινές δράσεις για τη συγκρότηση ενός μεγάλου, δημοκρατικού, πατριωτικού, προοδευτικού μετώπου του ΟΧΙ για μια Ελλάδα εθνικά κυρίαρχη, χωρίς καταστροφική λιτότητα και χωρίς ταπεινωτική εποπτεία και έλεγχο, με δημοκρατία, με ανάπτυξη, με παραγωγική ανασυγκρότηση και κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη, για μια Ελλάδα με βαθιές προοδευτικές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές με ορίζοντα και κατεύθυνση το σοσιαλισμό», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Στρατούλης.

Ο κ. Στρατούλης κάλεσε την κυβέρνηση να μη φέρει προς ψήφιση στη Βουλή τη συμφωνία τονίζοντας πως «θα είναι πολιτική ταφόπετρα όχι μόνο για την ίδια, το ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά, αλλά κυρίως για το λαό, την πατρίδα και την ίδια τη δημοκρατία».

Αναλυτικά όσα είπε ο Δημήτρης Στρατούλης στην ομιλία του:

"Το ΟΧΙ δεν ηττήθηκε. Ο αγώνας συνεχίζεται.

Φίλοι και φίλες, σύντροφοι και συντρόφισσες,

Σας ευχαριστώ που ανταποκριθήκατε με την παρουσία σας στην πρόσκλησή μας για τα 5 χρόνια της πολιτικής ιστοσελίδας μας, της ISKRA.

H παρουσία σας δείχνει ότι οι αγώνες του λαού μας ενάντια στα καταστροφικά μνημόνια για την αξιοπρέπεια, την πατρίδα και τη δημοκρατία συνεχίζονται. 

1.Τι είναι η ISKRA και τι γιορτάζουμε γι’ αυτήν σήμερα;

Η «Ίσκρα» (ρώσικη λέξη που σημαίνει «Σπίθα») ήταν η πρώτη παράνομη  σοσιαλιστική επαναστατική εφημερίδα που εκδιδόταν με την καθοδήγηση και πολιτική ευθύνη του Λένιν και κυκλοφορούσε σε όλη τη Ρωσία στα σκληρά τσαρικά χρόνια από το Δεκέμβριο του 1900 μέχρι τον Οκτώβριο του 1905.

Το όνομα της εφημερίδας ήταν εμπνευσμένο από το απόσπασμα της απάντησης των Δεκεμβριστών επαναστατών εναντίον του Τσάρου το 1825 στον ποιητή Πούσκιν: «από τη σπίθα θα ανάψει η φλόγα».

Η ρωσική Iskra ανταποκρίθηκε και δικαίωσε τον τίτλο της, αφού διέδωσε και εξάπλωσε, όπως η σπίθα τη φωτιά, τις σοσιαλιστικές επαναστατικές ιδέες εκείνης της δύσκολης περιόδου.

 Η δική μας όμως iskra, που σήμερα γιορτάζουμε τα πέντε χρόνια λειτουργίας της, δεν είναι εφημερίδα αλλά πολιτική ιστοσελίδα, μέσα από την οποία προσπαθούμε να αναδείξουμε τις ιδέες και  απόψεις της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς, τα γνήσια λαϊκά προβλήματα και τις λύσεις τους.

Αυτή η δική μας σημερινή iskra δικαίωσε τον τίτλο της, αφού εξάπλωσε τις ιδέες της αντίστασης και της προώθησης εναλλακτικών λύσεων ενάντια στη μνημονιακή νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα.

2. Πολλοί/ες μας ρωτούν: Τι ακριβώς είναι η συμφωνία στη σύνοδο κορυφής της Ευρωζώνης που επικύρωσε η ελληνική Βουλή;

Η Βουλή ψήφισε τη συμφωνία της κυβέρνησης με την Ευρωζώνη για νέο δανεισμό της χώρας μας ύψους 82-84 δισεκατομμυρίων ευρώ, που όμως θα συνοδεύεται από ένα επώδυνο για το λαό μνημόνιο τριετούς διάρκειας.

Δηλαδή, η Βουλή ψήφισε ένα προμνημόνιο και ορισμένα σκληρά προαπαιτούμενα για αύξηση του Φ.Π.Α. μειώσεις συντάξεων κλπ με τη δέσμευση ότι θα ακολουθήσει αυτό το μήνα κανονικό μνημόνιο νέων μειώσεων μισθών και συντάξεων, νέων φόρων, επιπλέον απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων και κυρίως εκχώρησης σε ιδιωτικά συμφέροντα της δημόσιας περιουσίας.

Είναι τραγικό ότι αυτό συνέβη δύο μόλις εβδομάδες μετά το περήφανο ΟΧΙ του λαού και της νεολαίας στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιούλη, που στην ουσία το μετέτρεψε σε ταπεινωτικό ΝΑΙ.

3. Πολλοί/ες μας ρωτούν: Γιατί πολλοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταψηφίσατε τη συμφωνία των Βρυξελλών;

Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ ψήφισαν με χαρά το προμνημόνιο και τα προαπαιτούμενά του, γιατί ανταποκρίνεται στις ιδέες και στην πολιτική τους, γιατί ήθελαν να νομιμοποιήσουν πολιτικά τα δικά τους μνημόνια,

Πολλοί, όμως, από τους βουλευτές, ακόμα και Υπουργοί εκείνη την περίοδο, του ΣΥΡΙΖΑ, αρνηθήκαμε να ψηφίσουμε στη Βουλή το προμνημόνιο και εν συνεχεία τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της έναρξης διαπραγματεύσεων για την υπογραφή του 3^ου μνημονίου, πιστοί στο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, αλλά και στη λαϊκή εντολή της 25^ης Ιανουαρίου, στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.

Παρά τον πολιτικό πόλεμο που δεχθήκαμε για αυτή τη στάση μας, είμαστε περήφανοι για το ΟΧΙ μας, όχι μόνο γιατί μείναμε πιστοί στις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς, αλλά και γιατί το περιεχόμενο του προετοιμαζόμενου 3^ου μνημονίου είναι νεοφιλελεύθερο με αντικοινωνικά μέτρα ύψους 12 δισεκατομμυρίων ευρώ για τα τρία επόμενα χρόνια και η εποπτεία της τερατόικας των δανειστών θα είναι  εξουθενωτική και ταπεινωτική για το λαό και την πατρίδα.

4. Πολλοί/ες μας ρωτούν: Η κυβέρνηση δεν έκανε αυτό το εξάμηνο τίποτε καλά; Δεν έκανε θετικό νομοθετικό έργο; Δεν διαπραγματεύτηκε σωστά;

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η κυβέρνηση προώθησε θετικό νομοθετικό έργο, όπως:

• τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης,
• η επαναπρόσληψη των απολυμένων μέσω διαθεσιμοτήτων από το δημόσιο,
• η επαναλειτουργία της ΕΡΤ,
• τα μέτρα για την ανακούφιση των Ατόμων με Αναπηρία και την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής,
• η επαναφορά της σύνταξης των υπερηλίκων ανασφάλιστων (Ελλήνων και ομογενών),
• τα μέτρα για τον απεγκλωβισμό των αυτοαπασχολουμένων συνταξιούχων, που δεν μπορούσαν να πάρουν τη σύνταξή τους, γιατί είχαν οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία τους,
• οι ρυθμίσεις οφειλών στο δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία κλπ.

Όλο αυτό το θετικό κυβερνητικό έργο τώρα κινδυνεύει άμεσα με κατεδάφιση, αφού η κυβέρνηση αποδέχθηκε με τη συμφωνία των Βρυξελλών αυτό να επανεξεταστεί από την τερατόικα των δανειστών. Η κυβέρνηση, όμως, παρουσίασε και σημαντικές καθυστερήσεις ως προς:

• τη διασφάλιση του δημοσίου ελέγχου στις τράπεζες,
• τον περιορισμό της δύναμης των ολιγαρχών του πλούτου και τη φορολόγησή τους,
• τον έλεγχο της ιδιοκτησίας των συστημικών ιδιωτικών μέσων μαζικής ενημέρωσης,
• καθώς και την αποκατάσταση των εργασιακών δικαιωμάτων (Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και κατώτατος μισθός).

 Επίσης, έγιναν και σημαντικά πολιτικά λάθη, όπως η συμφωνία στο Eurogroup  στις 20 Φεβρουαρίου και η πληρωμή υποχρεώσεων 8 δις στους  δανειστές, την ίδια στιγμή μάλιστα που δεν μας έδιναν καμία χρηματοδότηση του δημοσίου χρέους της χώρας μας, με αποτέλεσμα ν’ αδειάσουν γρήγορα τα δημόσια ταμεία και να μπορούν πιο εύκολα να μας εκβιάζουν.

Η κυβέρνηση, φυσικά και αντιστάθηκε και έδωσε μάχη στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Το βασικό, όμως, λάθος της, και μάλιστα στρατηγικού χαρακτήρα, ήταν ότι δεν είχε αποδεχτεί και δεν φρόντισε έγκαιρα να έχει έτοιμη και επεξεργασμένη, και να έχει ετοιμάσει  και το λαό να την αποδεχτεί, μια εναλλακτική λύση, η οποία, όταν φτάσαμε στους αμείλικτους εκβιασμούς των δανειστών και στο πραξικόπημα που έκαναν σε βάρος της, θα της έδινε δυνατότητα διαφυγής.

Και όταν αυτό οι δανειστές το κατάλαβαν, αποθρασύνθηκαν, οδήγησαν τη χώρα μας στην οικονομική ασφυξία και την τελευταία στιγμή βασάνιζαν την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό όχι για το αν θα έχει ή όχι η χώρα μας μνημόνια, αλλά για το πόσα περισσότερα ή λιγότερα μέτρα θα της επιβάλουν. Και το είδαν ως ευκαιρία για να τελειώσουν μια και καλή με το παράδειγμα της ανάδειξης αριστερής - αντιμνημονιακής κυβέρνησης, που αμφισβητεί την αιώνια λιτότητα που έχει επιβάλλει στους λαούς η Γερμανική Ευρωζώνη.

5. Πολλοί/ες μας ρωτούν: Η κυβέρνηση μπορούσε να κάνει αλλιώς; 

Δεν μπορώ να αποδεχτώ το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς; Εάν αυτό ήταν αλήθεια, τότε ποιος ή ποιοι φταίνε γι’ αυτό; Ποιοί είχαν την ευθύνη διαπραγμάτευσης; Η κυβέρνηση αποδέχεται ότι δεν είχε στρατηγική και τακτική, ότι δεν είχε εναλλακτική λύση; Ότι πήγαινε βλέποντας και κάνοντας;

Μετά τα όσα έγιναν, θεωρώ ότι η πολιτική που ακολουθούσε η κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση, χωρίς να αμφισβητεί την ευρωζώνη και το ευρώ, έφτασε στα όριά της και ηττήθηκε κατά κράτος. Αποδείχθηκε ότι ευρωζώνη και μνημόνια για την Ελλάδα και τις χώρες του φτωχού ευρωπαϊκού νότου πάνε μαζί «ως πακέτο».

6. Πολλοί/ες μας ρωτούν: Υπήρχε άλλη εναλλακτική λύση; Κι, αν υπήρχε, τότε γιατί εσείς που ψηφίσατε ΟΧΙ δεν την παρουσιάσατε έγκαιρα; 

Εναλλακτικές λύσεις υπήρχαν και μάλιστα πολλές. Η πιο βασική από αυτές, δηλαδή ότι δεν γίνεται να καταργήσεις τα μνημόνια, εάν δεν συγκρουστείς με την ευρωζώνη, έχει κατατεθεί από εμένα και άλλους συντρόφους μου της Αριστερής Πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ στο συνέδριο και σε συνεδριάσεις της Κ.Ε. του κόμματος και έχει επανειλημμένα απορριφθεί από την ηγετική ομάδα του.

Η εναλλακτική λύση απέναντι στα μνημόνια και τη λιτότητα δεν είναι τεχνικο ερευνητικό ζήτημα, αλλά καθαρά πολιτικό και δυστυχώς δεν υπήρξε η πολιτική βούληση από την κυβέρνηση να την αποδεχθεί.

Αυτό που έφταιγε δεν ήταν η απουσία εναλλακτικής λύσης, αλλά η εμμονή της κυβέρνησης στην πάση θυσία παραμονή στην ευρωζώνη.

Η τεχνική επεξεργασία αυτής ή όποιας άλλης εναλλακτικής πρότασης δεν ήταν και δεν είναι υποχρέωση μίας τάσης του κόμματος, αλλά της κυβέρνησης και επίσης του όλου κόμματος, πόσο μάλλον που η συνεδριακή του απόφαση ήταν «καμία θυσία για το ευρώ».

Και θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι, εάν αποδεχτούμε τον ισχυρισμό ότι τα μνημόνια και η λιτότητα είναι μονόδρομος και ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση σ ’αυτά, τότε αδικούμε τους εαυτούς μας, την ιστορία μας και τους αγώνες μας.

Αναιρούμε τους λόγους ύπαρξης και το ρόλο της αριστεράς και των κοινωνικών αγώνων για τη διεκδίκηση εναλλακτικών λύσεων στο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό.

Αφαιρούμε κάθε διαπραγματευτική δύναμή της κυβέρνησης έναντι των δανειστών, που σε μία τέτοια περίπτωση θα μας αφανίσουν.

Το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση δεν είχε λαϊκή εντολή για έξοδο της χώρας  από το ευρώ δεν δικαιολογεί την υπογραφή του 3^ου μνημονίου, γιατί η κυβέρνηση δεν είχε επίσης λαϊκή εντολή να συνεχίσει τα μνημόνια, αλλά να τα καταργήσει. 

7. Πολλοί/ες μας ρωτούν: Ποια ήταν η εναλλακτική λύση; Η έξοδος από το ευρώ δεν συνιστά καταστροφή; 

Πολλοί/ες από εμάς δεν έχουμε κουραστεί να λέμε ότι υπάρχει ζωή για τη χώρα μας και εκτός Ευρωζώνης, όπως υπήρχε πριν απ’ αυτή μπορεί να υπάρχει και μετά απ’ αυτή. Με μια συντεταγμένη πορεία, καλά προετοιμασμένη στα πλαίσια ενός συνολικού εναλλακτικού σχεδίου, που θα έχει όχι ως αυτοσκοπό αλλά ως αναγκαίο εργαλείο για την προώθηση και εφαρμογή του ακόμα και την σύγκρουση με την ευρωζώνη και την έκδοση εθνικού νομίσματος.

 Ένα εναλλακτικό σχέδιο, που θα περιλαμβάνει την αμφισβήτηση και διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημοσίου χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών, την φορολόγηση των υψηλών κερδών και του μεγάλου πλούτου, τον έλεγχο των συστημικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, τη μη ιδιωτικοποίηση αλλά θωράκιση και αξιοποίηση ως μοχλού ανάπτυξης των δημόσιων επιχειρήσεων και υποδομών της χώρας, τον ενεργειακό πλουραλισμό, τις πολυμερείς διεθνείς σχέσεις, οικονομικές συμφωνίες εντός και εκτός Ε.Ε., την χρηματοδότηση αναπτυξιακού σχεδίου για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και κυρίως τον τερματισμό της λιτότητας και την αποκατάσταση των λεηλατημένων από τα μνημόνια εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Αυτά, εξάλλου, αποτελούν και προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που έλεγε ότι θα δώσει τη μάχη στην ευρωζώνη, αλλά ότι δεν προτίθεται να εξοντώσει το λαό μέσα σε αυτή, εάν εκβιαστεί να συνεχίσει τα μνημόνια.

Με την προώθηση αυτής της εναλλακτικής πολιτικής λύσης φυσικά και θα υπάρξουν για ένα ολιγόμηνο διάστημα δυσκολίες, αλλά υπάρχουν πολλές μελέτες που επιβεβαιώνουν ότι μετά θα μπορεί να υπάρξουν ενίσχυση των εξαγωγών, μείωση εισαγωγών, αύξηση της παραγωγής του πρωτογενή τομέα, εκτίναξη του τουρισμού, καθώς και εξασφάλιση της αναγκαίας ρευστότητας στην οικονομία, για να γίνουν μεγάλες δημόσιες, κοινωνικές και ιδιωτικές επενδύσεις, που θα προωθούν την ανάπτυξη με αύξηση των θέσεων εργασίας και της απασχόλησης.

Η προσπάθεια σπίλωσης και ποινικοποίησης από τις συστημικές μνημονιακές δυνάμεις, που ξανασήκωσαν παντού κεφάλι, της αναζήτησης από στελέχη και τάσεις του κόμματος λύσεων εκτός ευρωζώνης θυμίζει κατά τη γνώμη μου τον Μεσαίωνα, την Ιερά Εξέταση, που, όποιος διαφωνούσε με τις σιδερένιες αλήθειες του Καθολικισμού, καταδικαζόταν στην πυρά.

Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα, που θυμίζουν το ανώμαλο μετεμφυλιακό πολιτικό κλίμα, και πρέπει όλος ο δημοκρατικός αριστερός κόσμος να τα αποδοκιμάσει και να τα καταδικάσει και πρώτα απ’ όλα η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ.   

8. Πολλοί/ες μας λένε: Δεν γίνεται να καταψηφίζετε τα μνημόνια και ταυτόχρονα να λέτε ότι στηρίζετε την κυβέρνηση. Δεν βάζετε μ’ αυτόν τον τρόπο σε κίνδυνο την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ και την ύπαρξη κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της κυβέρνησης;

Ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζω την κυβέρνηση για να εφαρμόσει το πρόγραμμα της και όχι για να ψηφίζει και να εφαρμόζει νέα μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους.

Την κυβέρνηση, τον Πρωθυπουργό και την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ τους στηρίζουμε πρώτα από όλα αυτοί που πιστεύουμε ότι θα πρέπει να απεγκλωβιστούν από τις μνημονιακές πολιτικές και να αναζητήσουν άλλους δρόμους σύμφωνους με το πρόγραμμα, τις αρχές, τις αξίες του ΣΥΡΙΖΑ και τη λαϊκή βούληση, όπως αυτή εκφράστηκε στις εκλογές στις 25/1 και στο δημοψήφισμα στις 5/7.

 Όσοι στον ΣΥΡΙΖΑ νομίζουν ότι προστατεύουν την ενότητά του, τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση ανοίγοντας δρόμους εφαρμογής των μνημονίων κάνουν σοβαρό και ιστορικά ασυγχώρητο πολιτικό λάθος.

Οι πιο αποτελεσματικές εγγυήσεις για την διασφάλιση της ενότητάς του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η δημοκρατική λειτουργία των συλλογικών οργάνων του, η περιφρούρηση του αριστερού ριζοσπαστικού χαρακτήρα του και η τήρηση των προγραμματικών δεσμεύσεών του, ώστε να μη μεταλλαχτεί σε μνημονιακό κόμμα.

Γι’ αυτό, κι εγώ κι άλλοι βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ζητάμε από την  κυβέρνηση να μη φέρει για ψήφιση στη Βουλή το 3^ο μνημόνιο, που θα είναι πολιτική ταφόπετρα όχι μόνο για την ίδια, το ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά αλλά κυρίως για το λαό, την πατρίδα και την ίδια τη δημοκρατία.

Σε κάθε περίπτωση, εγώ ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έκανα και με το προμνημόνιο και τα προαπαιτούμενα μέτρα, δεν πρόκειται να ψηφίσω ένα νέο μνημόνιο, το οποίο γνωρίζω καλά ότι θα συνεχίσει να καταστρέφει την χώρα μας και να φτωχοποιεί το λαό μας. 

9. Πολλοί μας λένε: Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο λαός εμπιστεύεται την Κυβέρνηση, γιατί θεωρεί ότι θα εφαρμόσει πιο μαλακά από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ το μνημόνια με ισοδύναμα κοινωνικά μέτρα. Τι λέτε γι αυτό;

Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι το «ωσαννά των βαΐων» μετατρέπεται σε μικρό χρονικό διάστημα σε «σταύρωσον αυτόν», ιδιαίτερα στην περίπτωσή μας, όταν θα αρχίσουν να φαίνονται στα λαϊκά στρώματα οι κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις του νέου μνημονίου.

Oι λεγόμενοι θεσμοί, δηλαδή το κουαρτέτο πλέον των δανειστών της χώρας (ΔΝΤ- ΕΕ- ΕΚΤ –ESM) αποκτώντας περισσότερο θράσος από το προμνημόνιο της συμφωνίας των Βρυξελλών, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο αποικιοκρατικής συμπεριφοράς.

Δεν αρκούνται πλέον να υπαγορεύουν ως προαπαιτούμενο χρηματοδότησης της χώρας την ψήφιση συγκεκριμένων νομοσχεδίων περιγράφοντας με ακρίβεια το περιεχόμενό τους, αλλά ήδη στέλνουν σωρηδόν στην κυβέρνηση επιστολές, με τις οποίες την επικρίνουν ακόμα και για κακή μετάφρασή τους από τα αγγλικά και μάλιστα απαιτούν με εξευτελιστικό τρόπο να διορθωθούν ψηφισμένοι από τη Βουλή νόμοι και ακόμα υποδεικνύουν τον τρόπο που πρέπει να γραφτούν οι κανονιστικές διατάξεις και εγκύκλιοι εφαρμογής τους.

Η αποστολή αυτών των θρασύτατων επιστολών του κουαρτέτου των δανειστών προς την κυβέρνηση αποδεικνύει ότι η συμφωνία που υπογράφηκε τους επιτρέπει να συμπεριφέρονται με τέτοιο εξευτελιστικό για το λαό και τη χώρα μας τρόπο ενθυμούμενοι πολλοί εξ' αυτών το μαύρο παρελθόν τους ως αδίστακτων αποικιοκρατών.

Κυρίως, όμως, αποδεικνύει ότι οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης ότι θα εφαρμόζει τις μνημονιακές υποχρεώσεις με ευέλικτο και φιλικό προς τα λαϊκά στρώματα τρόπο και με κοινωνικά αντίβαρα δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα της σκληρής εποπτείας και κηδεμονίας που θα της ασκούν οι λεγόμενοι θεσμοί.

Αυτό που εκτιμούμε ότι θα συμβεί από εδώ και πέρα, εάν η κυβέρνηση επιμείνει και υπογράψει τον Αύγουστο το τρίτο μνημόνιο, είναι ότι θα οδηγηθεί με το νεοφιλελεύθερο περιεχόμενό του και με τη σκληρή και ταπεινωτική εποπτεία που θα της επιβληθεί στην πλήρη ακύρωση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και των προγραμματικών δηλώσεών της.

Η κυβέρνηση έχει να επιλέξει είτε μεταξύ της ταπεινωτικής υποταγής που συνεπάγεται η υπογραφή του νέου μνημονίου είτε του απεγκλωβισμού της από αυτό και της προώθησης εναλλακτικών λύσεων που θα δώσουν θετική διέξοδο από την κρίση. Τρίτος δρόμος για την υπέρβαση του πολιτικού αυτού διλήμματος δεν υπάρχει. 

10. Πολλοί/ες μας τέλος μας ρωτούν: Γιατί, ενώ η κυβέρνηση συνθηκολόγησε, ισχυρίζεστε ότι το ΟΧΙ δεν ηττήθηκε;

Το περήφανο ΟΧΙ του λαού και της νεολαίας στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου κόντρα σε όλο το εγχώριο και διεθνές οικονομικό πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο αποτελεί μια από τις λαμπρότερες στιγμές στην ιστορία της χώρας μας.

Με τους όρους που επιτεύχθηκε μέσα σε κλίμα απόλυτης πολιτικής τρομοκρατίας και κλειστών τραπεζών που την επέτειναν αποτελεί έναν κρίκο στα ανεπανάληπτα ΟΧΙ που έχει πει κατά καιρούς ο λαός μας σε όσους επιδίωκαν την υποδούλωση, την ταπείνωση και τον εξανδραποδισμό του.

Και μπορεί να φαίνεται ότι η κυβέρνηση μετέτρεψε το ΟΧΙ του λαού σε ΝΑΙ, αλλά ο ίδιος ο λαός δεν έκανε το ίδιο, κρατάει το ΟΧΙ του ζωντανό και δεν μπορεί κανείς να το σβήσει από τη μνήμη του, ως μία πράξη υπεράσπισης της αξιοπρέπειάς του, της δημοκρατίας και της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.

Μένοντας πιστοί σ’ αυτό το ΟΧΙ του λαού, και κυρίως της νεολαίας, που για πρώτη φορά μπήκε τόσο δυναμικά, μαζικά και αγωνιστικά στο πολιτικό προσκήνιο, θα κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια και θα συμμετέχουμε σε όποιας μορφής κοινωνικό αγώνα, ώστε η κυβέρνηση να απεγκλωβιστεί από τα μνημόνια, να καταργήσει τα παλιά, να μην υπογράψει το νέο και ν’ ακολουθήσει νέους ελπιδοφόρους και εναλλακτικούς δρόμους.

Καλούμε όλες τις αντιμνημονιακές και αριστερές δυνάμεις, το λαό και τη νεολαία σε κοινές δράσεις για τη συγκρότηση ενός μεγάλου, δημοκρατικού, πατριωτικού, προοδευτικού μετώπου του ΟΧΙ για μια Ελλάδα εθνικά κυρίαρχη, χωρίς καταστροφική λιτότητα και χωρίς ταπεινωτική εποπτεία και έλεγχο, με δημοκρατία, με ανάπτυξη, με παραγωγική ανασυγκρότηση και κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη, για μια Ελλάδα με βαθιές προοδευτικές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές με ορίζοντα και κατεύθυνση το σοσιαλισμό."