Κόμματα

ΚΚΕ: Ρήξη και αποδέσμευση από τη “λυκοσυμμαχία” της Ε.Ε.

Εκβιάζουν τον λαό, για να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τη συμφωνία και να πει κι ευχαριστώ, τόνισε ο γενικός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Κεντρικής Επιτροπής για τη συμπλήρωση των 70 χρόνων από το θάνατο του Άρη Βελουχιώτη, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας παρευρέθηκε και μίλησε σε εκδήλωση της ΤΟ Λαμίας στην πλατεία Λαού, γενέτειρας του Άρη Βελουχιώτη όπου κατέθεσε στεφάνι στο άγαλμά του.

Παρευρέθηκε επίσης στην πλατεία Ρήγα Φερραίου στα Τρίκαλα, στην εκδήλωση τοποθέτησης πλάκας στους φανοστάτες -το σημείο που κρέμασαν τα κεφάλια των συντρόφων μας- και κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο των 5 εκτελεσθέντων ΕΠΟΝιτών. Το βράδυ μίλησε σε συνεστίαση της Τ.Ο Τρικάλων.

Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων αναφέρθηκε στις τελευταίες εξελίξεις που αφορούν τις διαπραγματεύσεις κυβέρνησης – δανειστών. Επεσήμανε τα εξής:

«Ακούσατε ότι τη Δευτέρα γίνεται Σύνοδος Κορυφής για την Ελλάδα και την πορεία της διαπραγμάτευσης. Το ΚΚΕ για μια ακόμα φορά προειδοποιεί: Και με την επίτευξη συμφωνίας με τους εταίρους, σαν αυτή που προτείνει η ελληνική κυβέρνηση των 47 σελίδων και με το επίσης πιθανό σταμάτημα των διαπραγματεύσεων, σε λογική ρήξης με τους δανειστές και διπλού νομίσματος για τη χώρα, πάλι ο λαός και η νεολαία θα πληρώσουν τα σπασμένα.

Τα μέτρα που θα πάρει και στην μια και στην άλλη περίπτωση η κυβέρνηση, θα είναι σκληρά για το λαό και «χαράς ευαγγέλια» για το μεγάλο κεφάλαιο, για τους λίγους που εκμεταλλεύονται το λαό. Και οι δύο εκδοχές έχουν φορολογικά βάρη για τα λαϊκά στρώματα, ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών υποδομών της χώρας, μέτρα για το ασφαλιστικό και τα εργασιακά δικαιώματα, συνολική παραπέρα μείωση του λαϊκού εισοδήματος.

Ο δρόμος αυτός που του προτείνουν και οι σημερινοί κυβερνώντες ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και οι προηγούμενοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αλλά και το Ποτάμι, παρά τις όποιες διαφορές τους, είναι χωρίς διέξοδο για το λαό. Κι αυτό γιατί ούτε οι μεν ούτε οι δε αμφισβητούν την ΕΕ, το χρέος, τον καπιταλιστικό δρόμο, την εξουσία του κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα στην ελληνική κοινωνία που λέει τα πράγματα με το όνομά τους και η πρότασή του πατάει στις οικονομικές ανάγκες του λαού, στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, στην ευημερία του. Κι αυτό προϋποθέτει ρήξη και αποδέσμευση από την λυκοσυμμαχία της ΕΕ, να γίνει κοινωνική ιδιοκτησία ο πλούτος που παράγει ο λαός, μονομερή διαγραφή του χρέους και με τον λαό μας πραγματικά στην εξουσία.

Μόνο έτσι θα μπορούμε να μιλάμε για άνοιγμα του δρόμου για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για εμάς και τα παιδιά μας.

Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ παζαρεύει με τους εταίρους της την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ πόσο φουσκωμένος θα αποσταλεί τελικά ο λογαριασμός της νέας συμφωνίας στον έναν και μοναδικό παραλήπτη του λογαριασμού το λαό, οι εκβιασμοί καλά κρατούν.

Εκβιασμοί στο λαό, όχι μόνο να δεχτεί αδιαμαρτύρητα να πληρώσει το νέο λογαριασμό με τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά να πει κι από πάνω ευχαριστώ.

Εκβιασμοί να αποδεχτεί τη λίστα των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης, γιατί υπάρχει κι αυτή των δανειστών.

Και κάθε φορά που η «σκληρή και περήφανη» διαπραγμάτευση με τους εταίρους σκαλώνει, η λίστα της κυβέρνησης μεγαλώνει. Την ώρα που η κυβέρνηση φωνάζει ότι αντιστέκεται και ότι δεν πρόκειται να υποκύψει στις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών επεκτείνει τη λίστα των αντιλαϊκών μέτρων, συζητάει με τους «θεσμούς», δηλαδή την τρόικα, για να γεφυρώσει την απόσταση ανάμεσα στο σχέδιο που παρουσίασε η ίδια και σ' αυτό που προτείνουν οι δανειστές. Κάθε φορά που η «σκληρή» διαπραγμάτευση σκαλώνει, η κυβέρνηση σκαρφαλώνει για να φτάσει στο ύψος των απαιτήσεων της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.

Με κορόνες ενάντια στους δανειστές έφερε τη λίστα μέτρων των 47 σελίδων, με κορόνες πρόσθεσε άλλες 8 σελίδες μέτρων και συνεχίζει να προσθέτει, να γράφει, να προτείνει μέτρα: Ακόμα μεγαλύτερη αύξηση του ΦΠΑ, μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα – που κι αυτά αν δεν πιαστούν θα φέρουν πρόσθετα μέτρα. Κι όλα αυτά γιατί δεν δέχονται οριζόντιες μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Μα, ποιον κοροϊδεύουν.

Όλα τα άλλα, για τα οποία ήδη έχουν δεσμευτεί τι είναι; Δεν είναι μείωση του εισοδήματος των μισθωτών, των συνταξιούχων και όχι μόνο; Η αύξηση του ΦΠΑ –του πιο άδικου φόρου που τον πληρώνουν όλοι ανεξαρτήτως εισοδήματος– είναι αύξηση ή μείωση μισθού και σύνταξης; Η πληρωμή ξανά του ΕΝΦΙΑ, της εισφοράς αλληλεγγύης, είναι αύξηση ή μείωση μισθού και σύνταξης;

Η κυβέρνηση με την πρότασή της:

          Έχει ήδη δεσμευτεί να αυξήσει τους αντιλαϊκούς έμμεσους φόρους, τον ΦΠΑ, οδηγώντας σε μεγάλες αυξήσεις για βασικά προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης, ακόμη και για βασικά τρόφιμα που πάνε στο 23%.

          Έχει ήδη δεσμευτεί να μονιμοποιήσει το χαράτσι της «εισφοράς αλληλεγγύης» σε λαϊκές οικογένειες με εισόδημα ακόμη και 30.000 ευρώ.

          Έχει ήδη δεσμευτεί να συνεχίσει την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της απελευθέρωσης τομέων στρατηγικής σημασίας, όπως λιμάνια και αεροδρόμια, με αρνητικές συνέπειες και για τους εργαζόμενους σ’ αυτούς τους κλάδους και για όσους θα κάνουν χρήση αυτών των υπηρεσιών.

          Έχει ήδη δεσμευτεί να αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, καταργώντας τα δικαιώματα πρόωρης συνταξιοδότησης που έχουν απομείνει, και ανοίγει το δρόμο για περαιτέρω ανατροπές ασφαλιστικών δικαιωμάτων, μέσω της ενοποίησης ταμείων και των αναλογιστικών μελετών που λέει ότι θα κάνει. Τα ίδια ακριβώς έλεγαν και οι προηγούμενοι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Με αναλογιστικές μελέτες και με το ότι δεν είναι βιώσιμο το ασφαλιστικό αύξαναν τα όρια συνταξιοδότησης, μείωναν τις συντάξεις.

Κι όλα τα άλλα που λέει ότι με την πρότασή της για τη φορολογία αναδιανέμει τα βάρη και ότι θα πληρώσουν οι πλούσιοι, η ολιγαρχία που μέχρι τώρα δεν πλήρωναν είναι η μεγαλύτερη κοροϊδία.

Είναι κοροϊδία γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ κάνει ότι μπορεί σ’ αυτούς 4 μήνες να σώσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Γι’ αυτό οι φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου ζουν και βασιλεύουν, γι’ αυτό με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου κι άλλες νομοθετικές πρωτοβουλίες η κυβέρνηση χαρίζει χρέη, πρόστιμα μεγαλοεπιχειρηματιών, τους διευκολύνει να νομιμοποιήσουν αδήλωτα εισοδήματα. Γι’ αυτό ακόμα και τώρα συνεχίζει το αίσχος των επιδοτήσεων στους εφοπλιστές για τις άγονες γραμμές.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ τα συμφέροντα του κεφαλαίου θέλει να σώσει, γι’ αυτά τα συμφέροντα διαπραγματεύεται. Το περιγράφουν μόνοι τους όταν μιλούν για τους βασικούς άξονες της συμφωνίας που επιδιώκουν.

Τι επιδιώκουν; Χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, αναδιάρθρωση του χρέους μαζί με ένα επενδυτικό πακέτο. Γιατί τα θέλουν όλα αυτά; Όχι βέβαια για να αυξήσουν τους μισθούς και τις συντάξεις ούτε για να αυξήσουν τις κοινωνικές δαπάνες στην παιδεία, την υγεία, την πρόνοια.

Θέλουν πρωτογενή πλεονάσματα, αναδιάρθρωση του χρέους και φυσικά ένα επενδυτικό πακέτο γιατί αυτά θα τους εξασφαλίσουν οικονομικούς πόρους, ζεστό χρήμα στα κρατικά ταμεία, χρήμα που χρειάζεται για να δοθεί στους μονοπωλιακούς ομίλους για επενδύσεις, επενδύσεις που θα πατήσουν πάνω στα καταστραμμένα εργατικά δικαιώματα.

Γι’ αυτό διαπραγματεύεται η κυβέρνηση με τους δανειστές, γι’ αυτό και το αποτέλεσμά της θα είναι από χέρι αντιλαϊκό. Γιατί αντιλαϊκό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο γίνεται η διαπραγμάτευση, αντιλαϊκές είναι και παραμένουν οι δεσμεύσεις, οι κανόνες της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.

Κυβέρνηση και δανειστές – παραδέχονται όχι μόνο ότι η διαπραγμάτευση διεξάγεται με δεδομένους τους κανόνες της ΕΕ αλλά και με βασικό διακύβευμα το πώς θα πληρωθεί ένα δυσβάσταχτο χρέος, που δε δημιούργησε ο λαός, και πως θα ανακάμψει η καπιταλιστική οικονομία, δηλαδή η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όπως και οι προηγούμενες διαπραγματεύονται με κριτήριο τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι του λαού.

Αυτή είναι η διαπραγμάτευση, που γίνεται με γνώμονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου, εντός της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης: Ένα παζάρι όπου ο λαός είναι από χέρι χαμένος.

Και με την ευκαιρία, ποιον κοροϊδεύουν; Τώρα θυμήθηκε η κυβέρνηση τα σκληρά μέτρα του ΔΝΤ, τις εγκληματικές του ευθύνες; Και μάλιστα να υψώνει και τους τόνους της αντίστασης, να παριστάνει ότι ξεκινάει νέο «αντάρτικο»; Τώρα βρήκε να μας πει ότι η ΕΕ αγνόησε τη διαπραγμάτευση και επιμένει σε σκληρά μέτρα; Ποια ΕΕ; Αυτή που θέλει λέει ο Τσίπρας να την βάλει ξανά στο δρόμο της «ισοτιμίας και της αλληλεγγύης»! Τώρα ανακάλυψαν την οικονομική ασφυξία της ΕΚΤ και τι συμφέροντα υπηρετεί η τρόικα που την βάφτισαν τώρα 3 θεσμούς;

Τι είναι η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ; Φιλανθρωπικές οργανώσεις; Ευαγή ιδρύματα;

Καπιταλιστικές ενώσεις είναι που εκπροσωπούν και διαφορετικά συμφέροντα καπιταλιστικών κρατών, ακόμα και ξεχωριστών καπιταλιστών. Γι’ αυτό και τρώγονται σαν τα σκυλιά για τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους, γι’ αυτό και έχουν απόψεις που φτάνουν μέχρι αλλαγής της δομής της ευρωζώνης, με την Ελλάδα ακόμα και εκτός ευρώ, μια πιο χαλαρή ένωση ελεγχόμενη από ένα σκληρό πυρήνα, όπως και απόψεις με βάση άλλα συμφέροντα που θέλουν να προχωρήσει και να δυναμώσει η πολιτική και οικονομική ενοποίηση της ευρωζώνης, της ΕΕ.

Κι όλα αυτά και οι μεν και οι δε, που άλλοι πολιτικά τσιράκια τους στην Ελλάδα έχουν τη ΝΔ, άλλοι το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι και άλλοι το ΣΥΡΙΖΑ και τις διάφορες συνιστώσες του, τους ΑΝΕΛ, ακόμα και τη ΧΑ. Για τη μονοπωλιακή κερδοφορία τους ενδιαφέρονται και όχι για τους λαούς.

Γι’ αυτό η πολιτική τους είναι και θα είναι εγκληματική, καταστροφική για τους λαούς, για τον ελληνικό λαό. Αλληλεγγύη μέσα στην ΕΕ, υπάρχει μόνο όταν τα καπιταλιστικά κράτη αποφασίζουν βάρη για τους λαούς τους.

Αυτοί είναι οι εταίροι τους. Η ΕΕ και οι άλλες καπιταλιστικές ενώσεις που δεν αλλάζουν ούτε πρόκειται να αλλάξουν επειδή κυβέρνηση στην Ελλάδα έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει το δρόμο της ΕΕ, των μονοπωλίων. Και θέλει και η εργατική τάξη, ο λαός να δεχτεί εφ’ όρου ζωής τα δεσμά της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Γι’ αυτό έδωσε τα προηγούμενα χρόνια και συνεχίζει να δίνει ρεσιτάλ εξαπάτησης του λαού ότι μπορεί να δει άσπρη μέρα μέσα στην ΕΕ, από την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Πέντε μήνες μετά τις εκλογές και ο λαός μπορεί να δει πλέον τι κρύβεται πίσω από τη λεγόμενη «περήφανη και σκληρή διαπραγμάτευση» την οποία μάλιστα θέλουν να στηρίξει ο λαός με τους «αγώνες», μέσα από ένα κυβερνητικά και κομματικά χειραγωγούμενο μαζικό κίνημα σαν αυτό που είδαμε προχτές στο Σύνταγμα την μία μέρα από τους κυβερνητικούς και συριζαίικους μηχανισμούς και την άλλη από τους άλλους αστικούς κομματικούς αντιπολιτευτικούς θεσμούς.

Πέντε μήνες μετά τις εκλογές και η κυβέρνηση όχι μόνο δεν κατάργησε τα μνημόνια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που κατά τα άλλα ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα έσκιζε, θα τα ακύρωνε, θα τα καταργούσε με ένα άρθρο, με ένα νόμο αλλά τα νομιμοποιεί κιόλας. Μάλιστα ο πρωθυπουργός μιλώντας στην ΚΟ του κόμματος του παρέπεμψε και το ξήλωμα του μνημονιακού κατεστημένου σε βάθος χρόνου. Σε αυτόν τον απώτερο χρόνο, η κυβέρνηση θα ξηλώσει τα μνημόνια, θα καταργήσει τους 500 εφαρμοστικούς νόμους που ζουν και βασιλεύουν.

Πέντε μήνες μετά τις εκλογές και μαζί με το ξήλωμα του μνημονίου η κυβέρνηση παραπέμπει σε βάθος χρόνου και το κυβερνητικό της πρόγραμμα που υποτίθεται ότι θα το υλοποιούσε ως πρόγραμμα των πρώτων 100 ημερών, όπως είχε πει στη Θεσσαλονίκη. Ακόμα και τα ψίχουλα για τον φτωχότερο που τα πλήρωνε ο φτωχός μπαγιάτεψαν.

Πέντε μήνες μετά τις εκλογές και η κυβέρνηση όχι μόνο εκτελεί κατά γράμμα τις δεσμεύσεις της απέναντι στο ΝΑΤΟ, αλλά αναλαμβάνει και καινούργιες. Αφού προσφέρει όλες τις υποδομές της χώρας στις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις, αφού τους χρήζει συνεταιράκια στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, αφού τους υπόσχεται νέα βάση σε νησί του Αιγαίου, δηλώνει και πρόθυμη να στηρίξει τις νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ.

Σήμερα πολλοί μιλούν για ρήξη. Είναι άλλο πράγμα η «ρήξη» που σου προκύπτει γιατί δεν σου βγαίνει όπως θα ήθελες μια συμφωνία με τους εταίρους σου και είναι άλλο να έχεις επιλέξει το δρόμο της πραγματικής ρήξης και της σύγκρουσής με το σύστημα και τις ενώσεις του όπως είναι η ΕΕ όπου ο λαός προετοιμασμένος, οργανωμένος είναι αποφασισμένος να επιβάλλει το δίκιο του.

Πραγματική ρήξη σημαίνει η εργατική τάξη με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου να έρθουν στην εξουσία, τα μέσα παραγωγής να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, η παραγωγή και οι κοινωνικές υπηρεσίες να σχεδιάζονται κεντρικά και να πραγματοποιούνται με εργατικό έλεγχο και με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία, να σπάσεις τις αλυσίδες των ιμπεριαλιστικών λυκοσυμμαχιών, να προχωρήσεις μονομερώς σε διαγραφή του χρέους».