Πρόσωπα

Γκάλμπρεϊθ: Έχει δίκιο η ελληνική κυβέρνηση…

Ο αμερικανός οικονομολόγος δίνει δίκιο στην ελληνική πλευρά για τις αντιρρήσεις της να συνεχίσει την ίδια αντιπαραγωγική πολιτική. Τα τρία σενάρια που «βλέπει» ο ίδιος.

Η βελγική εφημερίδα Le Soir δημοσιεύει στο σημερινό της φύλλο, συνέντευξη του οικονομολόγου Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ υπό τον τίτλο «Η ελληνική κυβέρνηση ούτε θα πέσει, ούτε θα υποκύψει».

Ο Γκάλμπρεϊθ αναφέρει οτι η Αθήνα έχει δίκιο να αρνείται τη συνέχιση μίας αντιπαραγωγικής πολιτικής και προειδοποιεί την Ευρώπη για τις συνέπειες ενός «Grexit». Αναλυτικότερα ο Γκάλμπρέιθ αναφέρει τα εξής: 

«Ήμουν στην Αθήνα στις 8 Φεβρουαρίου, όταν η νέα κυβέρνηση παρουσίαζε το πρόγραμμά της στο Κοινοβούλιο. Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την έλευση στην εξουσία μία πολιτικής δύναμης τελείως καινούργιας και την έκλειψη του «δικομματισμού» που κυβερνούσε επί τόσα χρόνια την Ελλάδα. Όταν η νέα κυβέρνηση έφτασε στις Βρυξέλλες τρεις ημέρες αργότερα, για τον πρώτο γύρο διαπραγματεύσεων, η συνάντηση υπήρξε ένα σοκ και για τις δύο πλευρές. Η Ευρώπη - ήταν καινούργιο για αυτήν - ανακάλυπτε μία λογική και αποφασιστική αντιπολίτευση, ενώ η πολιτική της ποτέ δεν είχε αμφισβητηθεί. Οι Έλληνες αντιπρόσωποι βρέθηκαν απέναντι σε ένα τοίχο, αποτελούμενο από άγνοια της ελληνικής πραγματικότητας και δυσπιστίας, ακόμη και κάποιας αηδίας. Προσωπικά εκείνο που με εξέπληξε, ήταν στο υψηλότερο ευρωπαϊκό επίπεδο, ο βαθμός ασυνεννοησίας και έλλειψης κατανόησης».

Αναφερόμενος στην οικονομική πολιτική που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από το 2010 και μετά ο Γκάλμπρεϊθ σημειώνει:

«Μα ποιες υπήρξαν οι συνέπειες; Έξι χρόνια οικονομικής ύφεσης, ένα ποσοστό ανεργίας στο 25% και άνω του 50% για τους νέους, η εξαθλίωση του συστήματος υγείας, η εκτίναξη της φτώχειας κτλ… Επομένως, προτεραιότητα είναι η ανάκαμψη της οικονομίας και η δημιουργία θέσεων εργασίας... Εάν μειώσετε τους μισθούς, βυθίζετε την οικονομία σε σπιράλ αποπληθωρισμού και ευνοείτε τη μαύρη εργασία, με αποτέλεσμα να μειωθεί η φορολογική βάση και τα έσοδα του κράτους και της κοινωνικής ασφάλειας. Δεν υπάρχει στην Ευρώπη τέτοιο προηγούμενο απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, τελείως έξω από τους κανόνες και τα πρότυπα της Ε.Ε. και των κανόνων που προβάλλει ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας. Όσο για τις συντάξεις, τις χαρακτήρισαν γενναιόδωρες και παραδέχομαι ότι ορισμένες πτυχές του συστήματος είναι απορριπτέες. Αλλά μετά από τη «θεραπεία» που επέβαλλε η Ε.Ε., το 44% των συνταξιούχων στην Ελλάδα ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Όπως επαναλαμβάνει η Αθήνα, το συνταξιοδοτικό σύστημα δεν πάσχει από τη γενναιοδωρία του, αλλά από την οικονομική ύφεση και την ανάπτυξη της μαύρης εργασίας. Τέλος, είναι παράλογο να αρνείται κανείς να ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία;» αναρωτιέται ο αμερικανός οικονομολόγος.

Συνεχίζοντας ο Γκάλμπρεϊθ αναφέρει ότι η εσωτερική υποτίμηση δεν δούλεψε. «Χρειάζεται άλλη στρατηγική ανάπτυξης και τόνωσης της ελληνικής οικονομίας. Αλλά το να παραδεχτεί η Ευρώπη την αποτυχία των σχεδίων προσαρμογής, είναι πολύ προβληματικό. Ιδού η απάντηση: Οι αρχικές συνθήκες ήταν χειρότερες από εκείνο που νομίζαμε, θεραπεία δεν εφαρμόστηκε με αρκετή αποφασιστικότητα, πρέπει να είστε υπομονετικοί, η στρατηγική θα αποφέρει σύντομα αποτελέσματα. Και για να μην απαντήσει η Ε.Ε. επί της ουσίας, ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση πολύ λεπτομερή σχέδια, των οποίων η σύνταξη, ακόμη και από την πλέον οργανωμένη διοίκηση, θα ζητούσε μήνες. Υπήρξε και προσπάθεια αποδόμησης των ελληνικών προσπαθειών και απόπειρα απονομιμοποίησης του Γιάνη Βαρουφάκη».

Ερωτηθείς τέλος ποια είναι τα πιθανά σενάρια, εφόσον η παρτίδα τελειώνει, ο Γκάλμπρεϊθ τονίζει:

«Τρεις είναι οι πιθανότητες:

• Πρώτον, η κυβέρνηση Τσίπρα πέφτει, πριν ή ύστερα από την υποχώρηση. Το πρόβλημα θα εξαφανιζόταν προσωρινά, ώσπου να επαναστατήσει μία άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Είναι όμως πολύ απίθανο. Η ελληνική κυβέρνηση, ούτε θα πέσει, ούτε θα υποκύψει.
• Δεύτερον, μία συμφωνία που θα σέβεται τις κόκκινες γραμμές και που θα επέτρεπε την συνύπαρξη πολλών μοντέλων εντός της Ε.Ε. Μία χώρα, δύο συστήματα , θα μπορούσαμε να πούμε, με την προϋπόθεση ότι η Ε.Ε. επεδείκνυε περισσότερη ιδεολογική ευελιξία από την Κίνα.
• Τρίτον, να ωθηθεί η Ελλάδα σε στάση πληρωμών, της οποίας οι συνέπειες είναι σκοτεινές…»