ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΛΙΑ
Μάτι: Η δικαίωση δεν ήρθε ποτέ για τους συγγενείς των θυμάτων
Η Λία Κοντοπούλου γράφει για τις εξελίξεις και τις αντιδράσεις των συγγενών των 104 νεκρών στο Μάτι, μετά την πρωτόδικη απόφαση για τους υπαίτιους της εθνικής τραγωδίας.
Σε αγώνα δρόμου έχουν επιδοθεί οι αρμόδιες δικαστικές αρχές, προκειμένου να γίνει όσο το δυνατόν ταχύτερα ο προσδιορισμός της δίκης σε δεύτερο βαθμό για την τραγωδία στο Μάτι, προκειμένου να μην υπάρξει παραγραφή των αδικημάτων.
Στόχος είναι μετά την έφεση που άσκησε ο Εισαγγελέας Εφετών Σπύρος Παππάς και αφορά τους αθωωθέντες, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο να προσδιοριστεί τον Ιούνιο ή το αργότερο τον Ιούλιο, δηλαδή πριν εκπνεύσει το τρέχον δικαστικό έτος. Ωστόσο, τα χρονικά όρια είναι ασφυκτικά, καθώς μέσα σε δύο χρόνια, μέχρι τις 23 Ιουλίου 2026 θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το Εφετείο και εφόσον υπάρξουν αναιρέσεις, η όποια απόφαση να έχει καταστεί αμετάκλητη από τον Άρειο Πάγο.
Όμως, ακόμα κι αν όλα «τρέξουν» γρήγορα και υπάρξει ετυμηγορία σε ανώτατο δικαστικό επίπεδο, η λέξη δικαίωση για τους συγγενείς των 104 νεκρών είναι μία λέξη χωρίς αντίκρισμα, καθώς ήδη από το στάδιο της ανάκρισης δεν έγινε η αναβάθμιση των κατηγοριών σε κακουργήματα. Έτσι, εκ των προτέρων γνώριζαν πως οι όποιες ποινές θα επιβάλλονταν ουσιαστικά δεν θα οδηγούσαν τους καταδικασθέντες στη φυλακή.
Όμως, όπως έχουν δηλώσει κατά καιρούς, τίποτα δεν μπορεί να φέρει πίσω τους δικούς τους ανθρώπους, ακόμα και οι πιο αυστηρές ποινές. Όμως εκείνο που προσδοκούν οι άνθρωποι που είδαν τους αγαπημένους τους να χάνονται στις φλόγες είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη και όσοι ευθύνονται για την τραγωδία να τιμωρηθούν στο μέτρο που τους αναλογεί και να μην μπορεί η τιμωρία για την απώλεια ανθρώπινης ζωής να εξισώνεται με ποινή μετατρέψιμη σε χρήματα.
«Έχετε χάσει παιδιά; Δεν μπορείτε να μπείτε στη θέση μας, πού ήσασταν, δεν ήσασταν δίπλα μας» φώναζε μια χαροκαμένη γυναίκα μόλις ανακοινώθηκε η απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, λίγο πριν ξεχειλίσει η οργή των συγγενών μέσα στη δικαστική αίθουσα. Εκείνο που περισσότερο από όλα τους ενόχλησε όπως έλεγαν δεν ήταν οι δεκαπέντε αθωώσεις και οι ποινές στους έξι καταδικασθέντες. Είναι ότι δεν άκουσαν τη λέξη συγγνώμη από τους κατηγορούμενους, ακόμα κι όλοι τους θεωρούν και επιμένουν ότι δεν ευθύνονται για την εκατόμβη νεκρών.
«Δεν ένιωσα κάποιον να έχει συντριβεί μέσα του για ό,τι συνέβη στο Μάτι», σχολίαζαν μεταξύ τους συγγενείς κατά το στάδιο των απολογιών των κατηγορουμένων. Και ίσως αυτό να είναι εκείνο που τους έχει κάνει να πιστεύουν πως η δικαίωση -ακόμα κι αν υπάρξουν αμετάκλητες καταδίκες- δεν θα έρθει ποτέ.
