Υγεία - Περιβάλλον

Κέντρο Θυρεοειδούς Metropolitan: εκεί όπου εμπειρία και καινοτομία συναντιούνται

Γράφει ο Παναγιώτης Γούσης, Επίκουρος Καθηγητής Παν. Αθηνών και Διευθυντής Κλινικής Θυρεοειδούς και Ενδοκρινών Αδένων του Metropolitan Hospital.

Ο θυρεοειδής αδένας ρυθμίζει τον µμεταβολισμό του ανθρώπινου σώματος. Βρίσκεται στον λαιμό, μπροστά από την τραχεία. Το εντυπωσιακότερο στοιχείο σ’ αυτόν είναι η αντιμετώπιση που συνήθως του επιφυλάσσουμε: ενώ στην Ελλάδα οι παθήσεις του θυρεοειδούς είναι πολύ συχνές και, ενώ πολύ συχνά ελέγχεται η λειτουργία του µέσω εξετάσεων αίματος, επειδή οι εξετάσεις αυτές μπορεί να είναι φυσιολογικές, η διερεύνησή του σταματά εκεί. Αποτέλεσμα; Μπορεί να διαλάθουν της διάγνωσης παθήσεις του θυρεοειδούς που τελικά θα αντιμετωπιστούν χειρουργικά. ?εν είναι σπάνιο να εκπλήσσονται οι ασθενείς όταν κάποιος γιατρός τούς συστήσει να κάνουν και ένα υπερηχογράφημα, καθώς δεν είναι επίσης σπάνιο αυτό το υπερηχογράφημα να αποκαλύψει όζους, όπως αποκαλούνται οι όγκοι του θυρεοειδούς, η θεραπεία των οποίων να πρέπει να είναι χειρουργική. Γι’ αυτό θα πρέπει, στο πλαίσιο του προληπτικού ελέγχου, να γίνεται πάντοτε και υπερηχογράφημα θυρεοειδούς, κάτι που αποτελεί πάγια πρακτική στο Metropolitan.

Οι συχνότερες παθήσεις του θυρεοειδούς και η αντιμετώπισή τους

Στην Ελλάδα, η συχνότερη πάθηση του θυρεοειδούς είναι η πολυοζώδης βρογχοκήλη, δηλαδή διόγκωση του θυρεοειδούς µε όζους, μικρούς ή μεγάλους. Οι μεγάλοι, δηλαδή αυτοί πάνω από 2-3 εκατοστά, εκτός από τη διόγκωση που προκαλούν, πιέζουν και την τραχεία και δίνουν συμπτώματα λόγω µμεγέθους. Τότε συνήθως η θεραπεία είναι χειρουργική. Όπως επίσης, χειρουργική είναι η θεραπεία όταν κάποιος όζος είναι καρκίνος, οπότε πρέπει να αντιμετωπιστεί ανεξαρτήτως μεγέθους. Σε όλες τις περιπτώσεις, αυτός που θα εκτιμήσει την κατάσταση και θα προχωρήσει σε περαιτέρω έλεγχο είναι ο ενδοκρινολόγος. Τα στοιχεία από την εξέτασή του, το ιστορικό του ασθενούς  αλλά και το υπερηχογράφημα μπορεί να επιβάλουν την παρακέντηση των ύποπτων όζων, έτσι ώστε από τους ασθενείς µε όζους να ξεχωρίσουν εκείνοι που θα πρέπει να χειρουργηθούν.

Μια άλλη δυσλειτουργία του θυρεοειδούς είναι ο υπερθυρεοειδισμός, κατάσταση κατά την οποία ο αδένας υπερλειτουργεί.

Υπερθυρεοειδισμό μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από  παθήσεις:

• Η νόσος Graves που αντιµετωπίζεται φαρµακευτικά και, εάν υπάρξουν υποτροπές, χειρουργικά.
• Η τοξική οζώδης βρογχοκήλη που χρειάζεται φαρµακευτική αγωγή για να ρυθµιστεί η λειτουργία του θυρεοειδούς και στη συνέχεια εγχείρηση.
• Το τοξικό αδένωµα του θυρεοειδούς, που είναι σχετικά σπάνιο και αντιµετωπίζεται φαρµακευτικά, µε ακτινοβολία ή χειρουργικά.

Στις περισσότερες περιπτώσεις γίνεται ολική θυρεοειδεκτοµή, δηλαδή αφαιρείται ολόκληρος ο αδένας.

Εμπειρία: το κυριότερο ζητούμενο στην ολική θυρεοειδεκτομή

Η ύπαρξη ή όχι επιπλοκών κατά την ολική θυρεοειδεκτομή εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την εµπειρία του χειρουργού. Χαρακτηριστική είναι η σύσταση της Αμερικανικής Εταιρείας Θυρεοειδούς που θέτει ως προαπαιτούμενο της ασφαλούς αφαίρεσης θυρεοειδούς τη δυνατότητα του χειρουργού να αναγνωρίζει τα λαρυγγικά νεύρα χωρίς ή µε τη βοήθεια νευροδιεγερτών. Αυτό γιατί το πρώτο που πρέπει να προσέξει ο χειρουργός είναι να προφυλάξει τα δύο λαρυγγικά νεύρα, τα νεύρα που βρίσκονται πίσω από το θυρεοειδή, σε απόλυτη επαφή µε αυτόν και κινούν τις φωνητικές χορδές. Το δεύτερο είναι να προφυλάξει τους τέσσερις παραθυρεοειδείς αδένες, κρατώντας τους κατά το δυνατόν άθικτους στη θέση τους.

Έτσι οι φωνητικές διαταραχές και η υπασβεστιαιµία, οι δύο σχετικές µε τη θυρεοειδεκτομή επιπλοκές, στα χέρια έμπειρων χειρουργών πέφτουν κάτω από 1%.

Στους ασθενείς µε καρκίνο του θυρεοειδούς, συχνά, μπορεί να συνυπάρχουν και διηθημένοι από τον καρκίνο λεμφαδένες, οπότε θα πρέπει πριν από την επέμβαση να γίνεται ένας σχολαστικός έλεγχος τραχήλου µε υπερηχογράφημα (χαρτογράφηση τραχήλου), που πληροφορεί τον χειρουργό αν υπάρχουν διηθημένοι λεμφαδένες που θα πρέπει να αφαιρεθούν.

Πάνω από 5.000 επιτυχημένες επεµβάσεις

Παρόλο που το Metropolitan είναι ένα από τα μεγαλύτερα ρομποτικά κέντρα της Ευρώπης, η ρομποτική ολική αφαίρεση θυρεοειδούς δεν έχει θέση στη χειρουργική του θυρεοειδούς. Έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες προκειμένου να µην υπάρχει τομή στον λαιμό, ενδοσκοπικά. Όμως, αυτή είναι μια εγχείρηση που ακόμη γίνεται µε τομές από τις µμασχάλες ή τις θηλές των µαστών, μια εγχείρηση που μετατρέπει μια καθημερινή απλή εγχείρηση σε[P1]  μια βαριά πολύωρη εγχείρηση.

Τελευταία γίνονται προσπάθειες ενδοσκοπικής αφαίρεσης του θυρεοειδούς από το στόμα αλλά και εδώ ισχύουν ακόμη αυτά που ήδη αναφέρθηκαν στην ενδοσκοπική προσπέλαση.

Μέχρι αυτές οι προσπάθειες να μπορέσουν να περάσουν στην καθημερινότητα και να πάρουν τη θέση τους στην ιατρική πράξη, στο Κέντρο Θυρεοειδούς του Metropolitan όπως και σε όλο τον κόσμο, η χειρουργική θεραπεία εκλογής θα είναι η ολική θυρεοειδεκτομή. Μια επέμβαση ασφαλής, ελαφρά, µε λίγο και ανεκτό πόνο, εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα και επιστροφή στο σπίτι και όλες τις καθημερινές δραστηριότητες µία ημέρα μετά τη διεξαγωγή της. Το πιστοποιούν πάνω από 5.000 επιτυχημένες επεμβάσεις στο Κέντρο Θυρεοειδούς του Metropolitan.

*Άρθρο του Παναγιώτη Γούση, Επίκουρου Καθηγητή Παν. Αθηνών και Διευθυντή Κλινικής Θυρεοειδούς και Ενδοκρινών Αδένων του Metropolitan Hospital.